Burza uczuć

    Ulewa zaskoczyła wszystkich.
    Ponieważ tego dnia cała drużyna Karasuno trenowała do późnej godziny, kiedy niebo ściemniało nikt nie zauważył nadchodzących ciemnych chmur. Nie było żadnych grzmotów ani błysków, nawet wiatr nie próbował ich ostrzec – ot, w jednej chwili zawodnicy biegli spokojnie przez boisko, by w następnej wręcz ścigać się pod bezpieczny dach sali gimnastycznej. Większość zdążyła, nim ich ubrania przemokły bez reszty, jednak Yamaguchi znajdował się akurat w najdalszej części boiska, toteż jemu „oberwało się” najbardziej. Kiedy dobiegł w końcu do stojących u drzwi sali gimnastycznej kapitana oraz Sugawary, był przemoczony do przysłowiowej suchej nitki.
–    Ach, kto by się spodziewał takiej zmiany pogody – westchnął Sawamura, opierając dłonie na biodrach.
–    Cóż, nic na to nie poradzimy – mruknął Koushi, patrząc z troską na młodszego kolegę.- Yamaguchi, skoro jesteś już taki mokry, to pobiegnij do pokoju klubowego i przebierz się. Na regale obok okna leży zapasowy dres dla graczy oraz parasolka, więc wróć razem z nią, żeby znów nie zmoknąć.
–    Dobrze, Sugawara-san.- Tadashi skinął mu głową, uśmiechając się przepraszająco i odbierając klucz, który ten mu podał.- Zaraz do was dołączę.
–    Nie spiesz się, Yamaguchi – polecił kapitan, uśmiechając się do niego i odwracając w stronę sali, by wraz z przyjacielem wrócić do reszty drużyny. Yamaguchi tymczasem obrał przeciwny kierunek, ruszając biegiem do pokoju klubowego.
    Kiedy dotarł już do budynku i wspiął się po schodach, podszedłszy do odpowiednich drzwi, przeczesał dłonią mokre włosy i otarł twarz. Chwilę zajęło mu dopasowanie klucza do zamka, gdyż brak jakiekolwiek światła na zewnątrz utrudniało mu sprawę. W końcu jednak udało się i chłopak wszedł do pomieszczenia, ciesząc się suchym i ciepłym powietrzem.
    Zapalił światło, jednocześnie odkładając na bok klucz. Podszedł do regału, o którym wcześniej wspomniał mu Sugawara i przesunął wzrokiem po jego półkach. Na złożony w schludną kostkę dres natknął się od razu, sięgnął więc po niego i, rozłożywszy, położył na krześle obok, by było mu wygodniej.
    Tadashi zaczął już unosić koszulkę do góry, kiedy drzwi pokoju klubowego otwarły się. Nieco zaskoczony, wypuścił z dłoni materiał i spojrzał na swego gościa. Jak się okazało, był to jego przyjaciel Tsukishima, który tego dnia, z powodu natrętnego nauczyciela został zmuszony do opuszczenia treningu.
–    Tsukki.- Yamaguchi uśmiechnął się do niego lekko.- Skończyłeś już pracę dla nauczyciela? Przyszedłeś na końcówkę treningu?
    Kei nie odpowiedział. Przerzuciwszy torbę przez ramię, spojrzał z góry na chłopaka, stopą zamykając za sobą drzwi.
–    Przebierasz się, Yamaguchi?- zapytał. Zmrużył nieco oczy, przesuwając wzrok po jego ciele.- Miej to na sobie.
–    Eh? Ale Tsukki, jeśli się nie przebiorę, to się przeziębię...- zauważył mądrze Tadashi, patrząc bez zrozumienia na blondyna.
–    Nie rozumiesz?- zapytał cicho Kei, podchodząc do niego i, stanąwszy tuż przed nim, palcem wskazującym przesunął po jego koszulce, zatrzymując go tuż pod lewym sutkiem.- Twoje ciało robi się w tym miejscu nieprzyzwoite...
–    T-Tsukki...- wymamrotał Tadashi, rumieniąc się na twarzy i spuszczając nieco głowę, choć wciąż patrząc przyjacielowi w twarz. Jak zawsze widział w niej pewność siebie, ale poza nią było coś jeszcze, coś, co sprawiało, że ciężko było mu myśleć o czymkolwiek.
–    Ta drużyna naprawdę jest pełna imbecyli – mruknął Kei, odkładając swoją torbę i podchodząc do drzwi. Chwyciwszy po drodze klucz, wsunął go do zamka i przekręcił.- Żeby nie zauważyć, że zaraz się rozpada... Nic dziwnego, że jesteś teraz taki mokry. Ale przecież ty prawie zawsze jesteś mokry, prawda?- zapytał, wracając do niego i stając tuż przed nim, zmuszając go tym samym, by cofnął się kilka kroków, aż pod ścianę, gdzie podsunięto niewielki stolik.
–    Tsukki...- szepnął nerwowo Yamaguchi, odwracając od niego wzrok i zaciskając pięść, którą następnie przycisnął do klatki piersiowej, jakby próbując w ten sposób uspokoić szalejące w niej serce.- Co chcesz...
–    Co ja chcę?- przerwał mu Tsukishima, kładąc dłonie na jego biodrach i powoli zsuwając z nich mokre spodenki oraz bieliznę. Tadashi zaczerpnął głęboko powietrza, wstrzymując je w płucach.- To ty coś chciałeś. Przebrać się, o ile dobrze pamiętam.
    Yamaguchi nie był w stanie nic mu odpowiedzieć. Stał niczym sparaliżowany, podczas gdy Kei powolnym ruchem zaczął ściągać z niego koszulkę, jednocześnie przesuwając dłońmi po jego mokrej i chłodnej skórze, wywołując tym samym dreszcze – niepokoju, czy przyjemności, nie był tego do końca pewien.
–    Tsukki...- szepnął, kiedy Tsukishima pozbył się do reszty jego ubrań. Stał przed nim zupełnie nagi i bezbronny, zakrywając z zawstydzeniem swą męskość. Kei znów zmierzył go od góry do dołu spokojnym i zimnym, wręcz wyrafinowanym spojrzeniem.- Ręcznik... muszę się... wy-wytrzeć...
–    Oczywiście, już ci podaję – powiedział Kei, podchodząc do torby Yamaguchiego i wyciągając z niej jego ręcznik. Wrócił z nim do chłopaka.
–    Dziękuję, Tsukki!- Tadashi uśmiechnął się do niego, wyciągając dłonie po ręcznik, jednak w tym samym czasie Tsukishima uniósł wysoko dłoń, odsuwając go z zasięgu ręki Yamaguchiego. Chłopak zarumienił się intensywnie, znów zakrywając swoje przyrodzenie i spoglądając niepewnie na Keia, któremu nie uszedł uwagi ten gest.
–    Coś nie tak, Yamaguchi?- zapytał.- To nie pierwszy raz, kiedy widzę cię nago. Bywały przecież chwile, kiedy prezentowałeś mi się w bardziej zawstydzających pozach. Czyżby coś się zmieniło?
–    E-eh? O... o czym ty...- Tadashi spąsowiał na twarzy, spuszczając pospiesznie wzrok.- Ja...
–    Może chodzi o Shimadę?
–    C-co?- Yamaguchi spojrzał na niego z zaskoczeniem.- Shimada-san?
–    Zgadza się, Shimada-san – odparł Kei, zarzucając ręcznik na klatkę piersiową przyjaciela i poczynając powoli ją wycierać.- Shimada-san jest dla ciebie bardzo miły. Shimada-san uczy cię wyjątkowych serwów. To zaskakujące, że robi to zupełnie za darmo. A może jednak za to płacisz?
–    N-nie, Shimada-san nie chce ode mnie żadnych pieniędzy...- wymamrotał Yamaguchi, próbując chwycić ręcznik, jednak ruchy Keia wyraźnie świadczyły o tym, że to blondyn chce go wytrzeć. Nie chcąc się z nim spierać, trwał więc w bezruchu, rozłożywszy nieznacznie ręce, kiedy Tsukishima wycierał jego biodra.
–    Czego więc oczekuje w zamian?- zapytał Tsukishima, przesuwając ręcznik na jego ramiona. Najpierw lewe, następnie prawe, mozolnie i starannie wycierał mokre ciało Tadashiego.
–    Niczego – odparł Yamaguchi nieco niepewnie.- Mówi, że... cieszy się, że nie próbuję się poddać i zawsze... znajduję motywację do tego, by iść naprzód.
–    Hmm?- Tsukishima klęknął przed nim, zaczynając wycierać jego nogi. Zażenowany Tadashi znów pospiesznie zakrył swojego członka dłońmi.
–    Tsukki...- jęknął z wyrzutem.- S-sam mogę...
–    Ostatnio zdarza ci się więcej z nim trenować. Z Shimadą-san – mruknął Kei.
–    Czeka nas mecz przeciwko Aoba Johsai... nie chcę znowu zawalić sprawy przez moje nieudane serwy... Chcę zdobyć punkt... dla drużyny.. Tsukki, ja sam się wy...
–    Jakie to szlachetne, Yamaguchi – powiedział Tsukishima, podnosząc się i delikatnie popychając jego ramię, nakazując mu tym samym, by się odwrócił. Tadashi mimowolnie spełnił to nieme polecenie, opierając dłonie o stolik i wzdychając cicho. Dotyk dłoni Keia zdążył już zrobić swoje, i teraz chłopak był już zupełnie podniecony.- Kiedy znowu do niego idziesz?
–    Jutro...
–    Jutro?
–    Tak. Ach! Wiem, że po szkole mamy iść razem do centrum handlowego – powiedział uspokajająco, odwracając lekko głowę i uśmiechając się do niego.- Nie zapomniałem o tobie, Tsukki! Do Shimady-san jadę pod wieczór, około osiemnastej.
–    Rozumiem...- mruknął Tsukishima, przesuwając ręcznikiem po pośladkach Yamaguchiego. Chłopak zagryzł nerwowo wargę i zacisnął dłonie na blacie stolika.
–    Tsukki...- wymamrotał głucho, przymykając oczy i starając się nie zwracać uwagi na przyjemność, którą odczuwał. Co prawda już i tak był podniecony i nie mógł w tym stanie wrócić na salę gimnastyczną, jednak... jednocześnie nie mógł przecież zrobić sobie dobrze w tym miejscu, zwłaszcza przy Tsukishimie.
    Jego ciało zostało wytarte już niemal całkowicie, dlatego chciał już się odsunąć i przebrać w suchy dres, kiedy Kei niespodziewanie odrzucił ręcznik i ścisnął ręce Tadashiego, przytrzymując go i przyciskając do swojego ciała.
–    T-Tsukki?!- zawołał z zaskoczeniem chłopak, patrząc na niego z dołu.- C-co robisz?
–    Yamaguchi...- Tsukishima zmarszczył lekko brwi, jakby w grymasie gniewu.- Oprzyj się.
–    E-eh?!
    Nim Tadashi zdążył choćby zorientować się w sytuacji, Kei gwałtownie pchnął go do przodu. Yamaguchi wylądował więc dość boleśnie na blacie stołu, podczas gdy Tsukishima sprawnymi ruchami rozpiął koszulę swojego mundurka i zsunął z bioder spodnie oraz bieliznę. Tadashi zdążył jeszcze ujrzeć jego twardego członka, nim blondyn zbliżył się do niego i dłońmi rozchylił jego pośladki.
–    T-Tsukki, nie tak na sucho!- zawołał nerwowo Yamaguchi, zaciskając dłonie na kantach stołu.
–    To twój jedyny problem, Yamaguchi?- zadrwił Tsukishima, spluwając na swoją dłoń raz i drugi, za pierwszym rozsmarowując ją po obycie Tadashiego, za drugim zaś po swoim penisie.
–    Tsukki..- jęknął Tadashi, zagryzając wargę i zaciskając mocno powieki, przygotowując się na niego. Kei zwykle nie bywał taki agresywny, nic więc dziwnego, że jego zachowanie tak go zdziwiło. Nie był przygotowany na ten spontaniczny seks, choć z drugiej strony...
    Ciężko było mu nie przyznać, że czuł się dość podekscytowany.
    Kei nie dał mu żadnego sygnału, wbił się w niego bez żadnego słowa, jęknąwszy głucho. Yamaguchi w pierwszej chwili zacisnął ścianki odbytu na jego członku, wciskając do ust swoją dłoń, by w ten sposób stłumić okrzyk bólu. Poczuł, że do jego oczu napływają łzy, jednak szybko o nich zapomniał, kiedy Kei zaczął poruszać się w nim, muskając jego wrażliwy punkt.
    Może rzeczywiście jego ruchy sprawiały mu odrobinę bólu, jednak w dalszym ciągu przeważała nad nim rozkosz, którą Yamaguchi dobrze znał.
    I której pragnął zawsze, odkąd on i Kei pogłębili swoje relacje.
–    Tsukki!- jęknął, sięgając bezwiednie dłonią do tyłu i odchylając prawy pośladek. Ta odrobina śliny nie była wystarczająca, by go nawilżyć, odczuwał więc delikatnie piekące ukłucia, jednak i na nie nie zwracał uwagi.- T-Tsukki...
–    Zamknij się, Yamaguchi...- wydyszał Tsukishima, przyciskając go dłonią do blatu stołu.- Jeśli ktoś nas usłyszy, będziesz mógł zapomnieć o zdobyciu punktu na tych swoim magicznych serwach!
–    Uch...
    Tadashi rozejrzał się zamglonym wzrokiem wokół, szukając czegoś, w co mógłby wcisnąć twarz i zagłuszyć jęki – bo zdecydowanie nie był w stanie powstrzymać je zupełnie. Już miał poradzić sobie wcześniejszym sposobem, wciskając do ust pięść, kiedy nagle Kei podsunął mu pod nos klubowy dres. Yamaguchi spojrzał na niego ledwie przytomnie, a potem przysunął go do siebie i przycisnął do ust, zamykając oczy i w końcu poddając się rozkoszy bez reszty.
–    Podoba ci się, Yamaguchi?- sapnął Kei, przytrzymując biodra chłopaka i przyspieszając swoje ruchy.- Czyżbyś lubił ostrzejszy seks?
–    Tsukki... - wysapał jedynie w odpowiedzi Yamaguchi. Tsukishima i tak ledwie go zrozumiał, gdyż chłopak cały czas przyciskał do ust dres.
–    Cholera...- syknął blondyn, przysuwając sobie stopą pobliskie krzesełko, by następnie ją o nie oprzeć. W tej pozycji było mu nieco wygodniej wbijać się w ciasne i gorące wnętrze Yamaguchiego.
    Powinien był użyć prezerwatywy, ale niestety żadnej przy sobie nie miał. Nie planował tego spontanicznego seksu, po prostu kiedy wszedł do pokoju klubowego i zobaczył Yamaguchiego w tym mokrym stroju, z prześwitującą klatką piersiową...
    To był pierwszy raz, gdy zupełnie stracił nad sobą kontrolę.
–    Yamaguchi...- stęknął, pochylając się nad nim odrobinę i sięgając dłonią do jego karku. Zacisnął ją na nim nieznacznie, po raz ostatni przyspieszając.
    Zdawał sobie sprawę z tego, że to zbyt wiele dla Tadashiego, wiedział, że w ten sposób zadaje mu ból... a mimo to nie był w stanie się zatrzymać.
    Doszedł zbyt szybko, jak na siebie, spuszczając się obficie we wnętrzu Yamaguchiego, który jęczał głośno, wręcz przytulony do dresu. Mięśnie jego ud trzęsły się wyraźnie, kiedy ostatkiem sił próbował utrzymać się na nogach, lecz kiedy Kei wysunął się z niego, Tadashi niezgrabnie upadł na podłogę.
    Tsukishima dyszał ciężko, patrząc na niego z góry dość bezradnie. Dopiero teraz odzyskał zmysły i zrozumiał powagę sytuacji.
    Przecież to był niemal gwałt.
–    Yamaguchi...- mruknął Tsukishima, klękając przy nim i spoglądając niepewnie na jego zarumienioną twarz i załzawione oczy.- Wybacz, przesadziłem...
    Tadashi, który wpatrywał się w podłogę, łapiąc oddech, dopiero po chwili powoli odwrócił się ku niemu i spojrzał na niego zamglonym wzrokiem.
–    Tsukki...- wyszeptał.
–    Bardzo boli?- Kei otoczył go ramieniem, przysuwając do siebie tak, że Yamaguchi oparł się ramieniem o jego klatkę piersiową.- Uhm... nie wiem, co we mnie wstąpiło, po prostu...
–    Hehe...- Tsukishima urwał momentalnie, zdumiony cichym śmiechem chłopaka.- Zaskoczyłeś mnie, Tsukki! Zwykle nie tak łatwo dajesz się namówić na jakieś większe zbliżenie... To było... jakby to...- Tadashi znów zaśmiał się nerwowo, rumieniąc na twarzy i drapiąc po policzku.- No, wiesz... całkiem ekscytujące! Cho-choć troszkę bolesne... a-ale już jest dobrze!- dodał pospiesznie, patrząc z niepokojem na swojego chłopaka.- Tsukki zawsze robi tak, że jest mi strasznie dobrze i... i nawet kiedy skończymy, to nadal to czuję! Hehe...
    Kei wpatrywał się w niego w oszołomieniu, niepewien co powinien na to odpowiedzieć. Z jednej strony jego umysł zdawał się być otępiały przez szok, z drugiej zaś myśli w jego głowie szalały niczym wichura, nie mogąc znaleźć sobie miejsca, by osiąść i pozwolić mu przemówić.
–    Yamaguchi...- wymamrotał cicho. Odchrząknął z zażenowaniem, rumieniąc się i odwracając od niego wzrok.- Lepiej się ubierz. Inaczej się przeziębisz...
–    Mm! Dobrze, Tsukki! Kocham cię, Tsukki!
–    Z-zamknij się, Yamaguchi...- mruknął Kei, czerwieniąc się jeszcze bardziej.
    Tadashi uśmiechnął się do niego szeroko, pospiesznie skradając mu czułego całusa.
    Dla niego nie liczyło się nic, poza jego Tsukkim.