Nash x Podłoga

    Obudziły go poranne promienie słońca.

    Zamrugał powoli, przyzwyczajając się do oświetlonego teraz otoczenia. Z ciężkim westchnieniem przewrócił się na bok i uśmiechnął łagodnie do swojej ukochanej. Przesunął powoli dłonią po Jej nagim ciele, palcami wodząc po liniach życia. Była chłodna, jednak przyjemna w dotyku.

    Zamruczał, zadowolony, wtulając w Nią policzek. Przesuwał po Niej ręką, którą zdobił tatuaż. Kiedy zobaczył ten wzór, spodobał mu się tak bardzo, że zapragnął go mieć na swojej skórze. Jednak cóż teraz on dla niego oznaczał, jeśli miał przy sobie coś o wiele piękniejszego? Widok, którego pragnął, odkąd tylko zrozumiał, że to właśnie Ona jest jego miłością.

    A kto mu to uświadomił?

    Głupi murzyn i jego dziwna banda. Jednak, musiał przyznać, że jest im wdzięczny. Ciężko było mu to powiedzieć, jednak prawda była taka, że to właśnie im zawdzięczał tę namiętną miłość do Niej, do swojej ukochanej. Pojął to, gdy oni pokazali mu, jak bardzo jest dla niego ważna.

    Przygryzł wargę, zerkając na Nią niepewnie. Czy pogniewa się, jeśli ją teraz pocałuje? Teraz, gdy dopiero co nastał ranek, gdy przez całą noc w pomieszczeniu znajdował się tylko on i Ona... nikt tu nie wchodził, nikt nie przerwał Jej snu... czy ma więc prawo do tego, by pocałunkiem, tą delikatną pieszczotą... zbudzić Ją?

    Postanowił zaryzykować. Przecież tak bardzo się kochają - jeśli się zezłości, po chwili na pewno mu wybaczy i znów padną sobie w objęcia, w uniesieniu przeżywając kolejne chwile, gdy ich ciała będą przylegać do siebie w namiętnym uścisku.

    Przeczesał dłonią blond włosy, pochylił się, zamykając oczy i złożył pocałunek na jej zimnych wargach. Rumieniąc się odrobinę, nieśmiało wysunął język. Poczuł jej gładkość, natrafił na niewielki wzgórek. Otworzył oczy i westchnął cicho, kładąc dłoń tuż obok miejsca, które pocałował.

- Dzień dobry, kochanie - szepnął czule, uśmiechając się do Niej.- Czy dziś znów spędzisz ze mną cały dzień, najdroższa?
 

   Nie odpowiedziała. Przyglądała mu się bez wyrazu, milcząca i nieporuszona, jak zawsze, gdy pieścił ją w ten sposób.

   Nash westchnął, niepocieszony. Wciąż i wciąż okazywał jej uczucia, a Ona, choć pozwalała mu robić, co tylko chciał, pozostawała obojętna na jego miłość. Chłodna i wyrafinowana. 

- Kocham cię - szepnął, głaszcząc delikatnie jej płytki.

    Rozejrzał się po łazience, jakby szukając czegoś, co pomogłoby mu w wyrażeniu jego namiętności. Niczego jednak nie znalazł. Niczego w ogóle nie widział - niczego, prócz swojej ukochanej.

   Swojej jedynej, prawdziwej miłości.

- Co ty na to, żebym poszedł do sklepu i kupił ci jakiś płyn?- zapytał z łagodnym uśmiechem.- Poczekaj tu na mnie. Ten idiota, Aomine, na pewno zna jakieś dobre, ładnie pachnące. Kiedy wrócę, umyjemy się razem, dobrze?
 

   Dalej milczała, dalej nie okazywała po sobie zupełnie niczego.

- Kocham cię - wymruczał, po raz ostatni całując Ją.

    Pozostawił swoją ukochaną podłogę w łazience, zamknął za sobą cicho drzwi i, wzdychając, spuścił wzrok. Uśmiechnął się delikatnie.

- A ty znów pod dywanem - powiedział.- Oh, nie... nie, nie kuś mnie, ukochana... nie mogę zdradzić mojej łazienkowej podłogi - westchnął, kryjąc twarz w dłoniach. Ruszył na oślep ku schodom.- Nie kuś mnie, z nami koniec. Teraz to ona jest dla mnie najważniejsza!

    Po czym zszedł na dół i wyszedł z domu ze łzami w oczach. Nim zniknął za zakrętem, po raz ostatni spojrzał na swój dom, na piętro, gdzie pozostawił ukochaną podłogę.

   Miał nadzieję, że kiedy wróci, ta przyjmie go z otwartymi ramionami.