[Ciernie] Rozdział pięćdziesiąty

    Jeszcze niecałe dwie godziny wcześniej, kiedy Akashi dowiedział się o próbie gwałtu na Tetsuyi, czerwonowłosy był pewien, że nie zdoła spędzić spokojnego wieczora w zaciszu swojego mieszkania. W szpitalu ledwie powstrzymał się przed wejściem na salę operacyjną, by własnoręcznie wyrwać serce Mayuzumiego. Właściwie to nie miał pojęcia co go powstrzymywało – nie dbał o obecność innych pacjentów, lekarzy czy pielęgniarek, nie obchodziło go nawet to, że świadkiem tego morderstwa byłby Kuroko. Najwyraźniej to jakaś nieznana siła nie pozwoliła mu, by do tego doszło, i dzięki tej właśnie sile mógł teraz cieszyć się bliskością Tetsuyi.
    Woda w wannie wciąż była ciepła, kiedy Kuroko przysunął się do niego i objął go ramionami. Seijuurou wpatrywał się w niego z czułością i troską, w sercu czując niezwykły spokój spowodowany obecnością Tetsuyi w jego ramionach. Wiedział, że nic mu już nie grozi, wiedział, że przy nim jest zupełnie bezpieczny, dlatego właśnie mógł na ten moment zapomnieć o wszystkich jego zdradliwych przyjaciołach, którzy mu zagrażali.
    Przymknął leniwie oczy, kiedy Kuroko usiadł na jego udach. Pozycja w wannie była dosyć niewygodna, nawet jeżeli się w niej mieścili to i tak nie mieli możliwości swobodnego poruszania się w niej – co innego, gdyby znajdowali się w wannie Akashiego. Mimo to jednak żaden z nich nie zawracał sobie tym głowy, skupiając się jedynie na sobie nawzajem.
    Seijuurou położył dłonie na biodrach Tetsuyi, unosząc lekko głowę, by ten mógł go pocałować. Jego język wydawał się być z początku jakby szorstki, ale Akashi postarał się, by to uczucie szybko minęło. Nie spieszył się z oddawaniem pocałunku, chcąc wyrazić tym czułym gestem jak ważny jest dla niego Kuroko.
    Błękitnowłosy zdawał się odpowiednio odbierać ten sygnał. Zamknął z rozkoszą oczy, zwalniając jeszcze bardziej, tak że obaj mężczyźni na długą chwilę zastygali niemal w bezruchu ze złączonymi wargami, by powoli oderwać je od siebie i znów połączyć.
–    Chyba jest ci niewygodnie – szepnął Tetsuya, przesuwając dłonie na ramiona Akashiego i unosząc lekko biodra.
–    Nie, tak jest dobrze – powiedział pospiesznie Akashi, obejmując go i nie pozwalając mu wstać.- Zostań tutaj, nigdzie nie idź.
–    Dobrze.- Kuroko skinął potulnie głową, znów całując swojego chłopaka.- Mógłbyś na chwilę tutaj usiąść, Akashi-kun?- zapytał cicho, wskazując dłonią na coś w rodzaju półki, która łączyła jeden brzeg wanny ze ścianą. Błękitnowłosy poukładał na niej butelkę szamponu oraz płynu do kąpieli, teraz jednak zdjął je, odkładając na podłogę.
    Kiedy Seijuurou posłusznie zajmował wskazane mu miejsce, zmuszony odsunąć się od Kuroko, miał wrażenie, że jego ciało ogarnia przenikliwe zimno. Stanowczo bardziej wolałby dalej trzymać Tetsuyę w swych objęciach, ale nie miał zamiaru narzekać, przynajmniej dopóki błękitnowłosy znajdował się w zasięgu jego wzroku oraz rąk.
    Kuroko położył dłonie na kolanach Akashiego, delikatnym naciskiem zmuszając go, by rozsunął nogi. Klęknął między nimi, dzięki czemu jego twarz znalazła się tuż naprzeciwko klatki piersiowej czerwonowłosego. Seijuurou z cichym westchnieniem oparł się się o zimną ścianę, gdy Tetsuya zaczął całować jego piersi oraz sutki. Wsunął dłoń w jego włosy, po to tylko, by móc go dotykać.
    Tetsuya tymczasem skupił się na pieszczeniu językiem jego ciała. Sunął nim powoli wokół różowych, stwardniałych już punkcików, od czasu do czasu powoli je całując. Przysłuchiwał się cichym westchnieniom ukochanego i rozkoszował dotykiem jego dłoni. Kłócił się z własnymi myślami, z jednej strony chcąc, by to trwało wiecznie, z drugiej zaś pragnąc posunąć się kolejny krok dalej.
–    Mm, kochanie...- wymruczał Akashi, pochylając się ku niemu i chwytając jego twarz w dłonie. Uniósł ją lekko, by móc po raz kolejny złożyć na jego ustach pocałunek. Sam czuł narastające zniecierpliwienie, jednak nie mógł się powstrzymać przed ponownym złączeniem ich warg.
    Kiedy znów oderwali się od siebie, Tetsuya zaczął obsypywać pocałunkami jego brzuch oraz podbrzusze, dłonią chwytając już członka. Seijuurou znów oparł się o ścianę, mocniej rozszerzając nogi i delikatnie unosząc biodra, by jego ukochany mógł dostać się również do jąder. Kuroko gładził je powoli, jakby ostrożnie, z wolna składając pocałunki na jego penisie.
    Akashi zagryzł wargę, wcześniej z sykiem zaczerpnąwszy powietrza. Wstrzymał je chwilę w płucach, patrząc z jakim oddaniem Kuroko przesuwa usta na każdy, nawet najmniejszy skrawek skóry jego męskości. Czerwonowłosy miał ochotę zamknąć oczy i odrzucić do tyłu głowę, jednak nie miał zamiaru pozbawiać się tak wspaniałego widoku.
    Przyglądał się więc dalej poczynaniom Tetsuyi, który przerwał pocałunki i teraz wodził językiem wzdłuż całej długości członka, nawilżając go obficie śliną. Nie zapomniał również o jądrach, które po krótkiej chwili zaczął delikatnie ssać. Akashi musiał mocno zagryzać wargę, by nie dojść zbyt szybko. Sądził, że do tej pory udało mu się opanować własne pożądanie, w końcu nie raz już kochał się z Kuroko, jednak akurat ta chwila była na tyle wyjątkowa, iż czerwonowłosy czuł, jakby był to ich pierwszy raz.
    Albo chociaż piąty, czy szósty, zważywszy na to, że podczas pierwszych kilku dochodził niemożliwie szybko.
    Kuroko zdawał się wyczuwać jego narastającą niecierpliwość, którą wkrótce usłyszeć mógł także w przyspieszonym oddechu mężczyzny. Nie chcąc już zwlekać z tym dłużej, ścisnął delikatnie jego członka, po czym zaczął powoli wsuwać go do ust, sięgając aż po same gardło. Akashi jęknął przeciągle, niemal z zachwytem wpatrując się w Kuroko, którego twarz stykała się z jego podbrzuszem.
    Kiedy Tetsuya poczuł, że zaczyna mu brakować powietrza, ostrożnie wycofał się i wypuścił penisa z ust. Odkaszlnął krótko, a następnie przesunął językiem po całej długości członka, by na koniec znów zagłębić go w ustach, tym razem jednak pilnując, aby jego główka nie zanurzała się w gardle. Począł powolnymi ruchami obciągać swojemu chłopakowi, zerkając na niego z dołu, by nawiązać chwilowy kontakt wzrokowy.
    Akashi miał wrażenie, że Kuroko specjalnie to robi, wiedząc doskonale jak bardzo jego duże, błękitne oczy doprowadzają czerwonowłosego do szaleństwa. Znęcał się nad ukochanym, zmuszając go do reakcji, jakie do tej pory się mu nie zdarzały.
    I robił to z pełną premedytacją.
–    Zaraz dojdę...- sapnął Seijuurou, zaciskając dłoń na włosach Kuroko.
    Wydawało mu się, że Tetsuya nieznacznie skinął głową, dając mu znak, że przyjął to do wiadomości i nie ma się krępować, by skończyć w jego ustach. Jakby na dowód tego Kuroko mocniej zacisnął wargi na jego członku i przyspieszył ruchy głową.
    Tym razem Akashi pozwolił sobie na to, by zamknąć oczy i oprzeć się wygodniej o ścianę. Poruszał odruchowo biodrami, czując, że niewiele mu zostało do spełnienia. Całym sobą skupił się na odczuwanej przyjemności, która kumulowała się w jednym miejscu, nieuchronnie prowadząc do orgazmu.
    Moment jego dojścia był zaskoczeniem nawet dla niego samego. Akashi wydał z siebie przeciągły jęk, a ponieważ znajdował się tuż na skraju półki, kiedy pchnął nerwowo biodra do przodu, niespodziewanie ześlizgnął się z powrotem do wanny. Kuroko aż zachłysnął się jego spermą, przełknął ją pospiesznie, by się nie zakrztusić, po czym wybuchnął niepowstrzymanym śmiechem. Akashi, wciąż pod wpływem dopiero co przeżytego orgazmu, przez chwilę uspokajał oddech, wpatrując się w swojego chłopaka niemal z niedowierzaniem, po czym sapnął z irytacją i ochlapał go wodą.
–    No i co cię tak rozbawiło?- zapytał.
–    Prze-przepraszam, Akashi-kun!- zaśmiał się Tetsuya.- N-nie mogę uwierzyć w to, że się ześlizgnąłeś! Hahah! To było takie komiczne, w takiej sytuacji...!
–    Nie zrobiłem tego specjalnie – westchnął Akashi.
–    W-wiem, ale nadal...- Kuroko zasłonił usta dłonią, jednak nie mógł powstrzymać chichotu, który aż wstrząsał jego ramionami.- P-przepraszam!
    Akashi znów westchnął ciężko, przeczesując dłonią włosy. Zdążył już nieco opanować emocje i teraz tylko przyglądał się swojemu chłopakowi, który usilnie starał się przywrócić na twarz poważny wyraz.
–    Jeszcze raz przepraszam – powiedział z uśmiechem, przysuwając się do niego i całując go czule.- Mam nadzieję, że nie miałeś przesadnie twardego lądowania?
–    Nie, ale rozlałem trochę wody – mruknął w odpowiedzi Seijuurou, leniwie odpowiadając na pocałunek.
–    Uhm...- Kuroko zagryzł lekko wargę.- To teraz...
–    Spokojnie, zajmę się tobą, tylko przestań się już śmiać.
–    Wcale się nie...- zaczął Tetsuya, jednak wraz z każdym kolejnym słowem uśmiech na jego twarzy poszerzał się coraz bardziej. Ostatecznie zagryzł mocno wargę, potrząsając głową.- Och, chyba do końca życia tego nie zapomnę.
–    Ciesz się, że się nie zakrztusiłeś – powiedział Akashi, unosząc lekko brew.- Smakowało?
–    Tak, dziękuję za posiłek – odparł spokojnie Kuroko, niewzruszony złośliwością swojego chłopaka.
    Seijuurou już otwierał usta, pewien, że Tetsuya zacznie narzekać na tę drobną uszczypliwość i zarumieni się na twarzy, jednak jego odpowiedź zaskoczyło go. Uśmiechnął się mimowolnie do błękitnowłosego, po czym pocałował go po raz kolejny i wstał.
–    Zamieńmy się miejscami – powiedział.
    Kuroko posłusznie przesunął się na miejsce Akashiego, i już uniósł się, opierając o krawędzie wanny, by usiąść na półce, na której wcześniej siedział Seijuurou, kiedy niespodziewanie czerwonowłosy powstrzymał go, ściągając z powrotem do swojego poziomu.
–    Nie siadaj – poprosił.
–    No dobrze – mruknął Kuroko.- Ale jeśli chcesz już przejść do rzeczy, to teraz naprawdę będzie ci niewygodnie.
–    Hmm. Myślę, że ta wanna jest wystarczająco duża – powiedział spokojnie Seijuurou, pochylając się nad Tetsuyą i całując go delikatnie.
–    Skoro tak uważasz, to...- zaczął Kuroko, jednak urwał nieco osłupiały, kiedy Akashi sięgnął po butelkę szamponu i, nalawszy go odrobinę na dłoń, zaczął nawilżać swój odbyt.- Uhm... Akashi-kun?
–    Tak, Kuroko?- Seijuurou odłożył butelkę, po czym chwycił członka Kuroko i nakierował go na swoje wnętrze. Tetsuya poderwał nerwowo biodra, poprawiając swoją pozycję.
–    Co ty robisz?
–    Ja już doszedłem, więc trochę czasu by mi zajęło, nim ponownie miałbym erekcję. Nie chcę narażać cię na zsunięcie się z tej półki, więc pozostaje to jedno wyjście.- Akashi spojrzał na niego spod przymrużonych powiek.- Ale jeżeli nie chcesz, abym tym razem był uke, to nie wahaj się mi o tym powiedzieć.
–    Nie, ja... nie o to mi chodzi...- wymamrotał Tetsuya, rumieniąc się na twarzy.- Po prostu... uhm, do tej pory nigdy nie zamienialiśmy się pozycjami... Nie sądziłem, że tak po prostu to się stanie, bo... no...
–    Bo nie wyglądam na kogoś, kogo miejsce jest na dole, co?- dokończył Seijuurou spokojnym tonem, unosząc jedną brew. Kiedy Kuroko wzruszył lekko ramionami, przyznając się do przypuszczeń Akashiego, czerwonowłosy uśmiechnął się do niego łagodnie.- Uprzedzam, że nie jestem w tym szczególnie dobry. Właściwie to mógłbym na palcach jednej dłoni policzyć ile razy pozwoliłem się przelecieć, w dodatku raczej nie byłem wówczas przesadnie trzeźwy, ale... dla ciebie się postaram. Jeśli coś będzie nie tak, nie krępuj się mi o tym powiedzieć, dobrze? Z chęcią przyjmę od ciebie wszelkie wskazówki, dzięki czemu pewnego dnia to ja doprowadzę cię do szaleństwa.
–    Kto powiedział, że już nie doprowadzasz?- zapytał z uśmiechem Tetsuya, po czym jęknął cicho, marszcząc brwi, gdy Akashi nabił się gładko na jego penisa.
    Seijuurou zagryzł lekko wargę, starając się rozluźnić, by jak najszybciej przyzwyczaić się do uczucia wypełnienia. Chociaż członek Kuroko był odrobinę mniejszy od członka Midorimy, to jednak Akashi wciąż miał na uwadze fakt, iż niewiele razy to on stawał się pasywną stroną. Nie przepadał za uczuciem jakie towarzyszyło temu, który jest na dole, ale nie mógł odmówić sobie zrobienia tego z Tetsuyą – pragnął go nie tylko zaskoczyć, ale tym samym pokazać, że niezależnie od tego który z nich będzie górował, Seijuurou niezmiennie będzie go kochał.
    Akashi pochylił się lekko nad Kuroko, całując jego usta. Z początku dostosowanie swojej pozycji do tego, by złączyć również ich usta, sprawiało mu drobne problemy, jednak szybko się przyzwyczaił i po chwili już unosił się i opadał w miarowym tempie, wprawiając wodę w wannie w burzliwe kołysanie, jednocześnie nie odrywając ust od ukochanego.
    Kuroko zacisnął dłonie na jego biodrach, po chwili przesuwając je na pośladki. Seijuurou miał wrażenie, że błękitnowłosy jest niezwykle gorący, jakby nieoczekiwanie dostał gorączki. Jego wzrok stał się odrobinę mglisty, ciepły oddech w krótkich, gwałtownych spazmach co chwila zmuszał mężczyzn, by na moment przerwali całowanie. Akashiemu jednak zupełnie to nie przeszkadzało, wręcz przeciwnie – cieszył się, że Tetsuya reaguje na jego pieszczoty w taki sposób.
–    I jak?- zapytał cicho Akashi.- Dobrze ci?
–    Tak – sapnął Tetsuya, delikatnie rozsuwając pośladki Akashiego.- Nie spodziewałem się takiego obrotu spraw... ale nie mam na co narzekać!
–    Jeszcze wiele razy cię zaskoczę – wymruczał Seijuurou, leniwie całując szyję ukochanego i delikatnie ją przygryzając. Zacisnął ścianki odbytu na członku błękitnowłosego, by wywołać w Kuroko kolejną reakcję. Zgodnie z jego planem Tetsuya wydał z siebie przeciągły jęk.- Kuroko?- szepnął Akashi, ujmując jego twarz w dłonie i zmuszając go, by na niego spojrzał.
–    Mmm?
–    Czy od tej chwili mogę ci mówić po imieniu?
–    Eh?- Kuroko zmarszczył lekko brwi.- W sumie już od jakiegoś czasu raz po raz ci się to zdarza, Akashi-kun...- powiedział z lekkim uśmiechem.- Nie mam nic przeciwko, ale uprzedzam, że osobiście nie jestem w stanie tak szybko przerzucić się na mówienie ci po imieniu.
–    To nawet lepiej – mruknął Akashi.- Gdybyś teraz zwrócił się do mnie po imieniu, chyba bym oszalał.
–    Naprawdę? To może spróbuję, Sei...
    Akashi ze śmiechem zasłonił mu usta dłonią, zamiast ich całując czoło błękitnowłosego. Kiedy odsunął rękę, Kuroko również zaśmiał się krótko, a następnie uniósł się lekko, po raz kolejny łącząc ich wargi, tym razem jednak w namiętnym pocałunku. Seijuurou odpowiedział na niego z podobną zachłannością, jednocześnie przyspieszając ruchy biodrami i w szybkim tempie unosząc się i opadając. Żaden z nich nie przejmował się rozlewającą się wszędzie wokół wodą, ponieważ zbyt pochłonięci byli sobą nawzajem.
    Po krótkim czasie oddech obu mężczyzn znacznie przyspieszył i zmuszeni byli do przerwania pocałunku. Kuroko nie wstrzymywał swojego jęku i westchnień, nie był w stanie tego dłużej robić, zwłaszcza, że już zbliżał się do końca.
–    Wstań, Akashi-kun – wysapał ostatkiem sił.- Zaraz... dojdę...
–    Mm, zrób to we mnie – wyszeptał Akashi, ochoczo jeszcze mocniej zaciskając ścianki swojego odbytu na członku Kuroko.
    Tetsuya nie wytrzymał zbyt długo. Zagryzł mocno wargę, jęknąwszy głośno, zamknął oczy i odrzucił do tyłu głowię, spuszczając się obficie we wnętrzu Akashiego. Seijuurou poruszał jeszcze biodrami tak długo, aż Kuroko opadł bez sił na brzeg wanny, a uścisk jego dłoni na pośladkach czerwonowłosego zelżał. Wówczas Akashi uniósł powoli biodra, ostrożnie wysuwając z odbytu penisa Tetsuyi, a potem usiadł powoli naprzeciwko niego, zaciskając mocno ścianki swego wnętrza, by jak najdłużej zatrzymać w sobie spermę ukochanego.
    W końcu dla niego była to nadzwyczajnie wyjątkowa chwila.
    Przez kilka minut obaj mężczyźni leżeli w milczeniu w wannie, spoglądając na siebie spokojnie. Akashi przesuwał leniwie palcami po łydce Kuroko, żałując iż brak mu sił na to, by znów usiąść za jego plecami i przytulić go do siebie.
–    Dziękuję, Akashi-kun – powiedział cicho Tetsuya.- Za wszystko... za dzisiaj. Za to, że przyjechałeś do szpitala, za to, że... że jesteś tu ze mną.
–    Nie musisz mi za to dziękować – mruknął Seijuurou.- Robię to z przyjemnością. Poza tym... nadal chcę, byś powiedział mi dokładnie, co się dzisiaj wydarzyło.
–    Tu nie ma o czym mówić – rzekł Kuroko, marszcząc lekko brwi.- Mieliśmy się pogodzić, żeby w pracy nie panowała taka groteskowa atmosfera między nami. Zaprosił mnie na kawę do kawiarni, po drodze rozmawialiśmy... Byłem tym tak pochłonięty, że nawet nie zauważyłem, kiedy znaleźliśmy się w tej uliczce. Chciał po prostu, żebym z tobą zerwał i wrócił do niego. Ale mu odmówiłem. Wtedy mnie zaatakował.
–    Dotknął cię, prawda?- Seijuurou usilnie starał się zachować spokój.
–    Jeśli masz na myśli to najgorsze, to nie – odparł Kuroko.- To znaczy... jakby to powiedzieć... Chciał już to zrobić, ale wtedy...
–    Przyszedł ktoś, komu mam ochotę przesłać bukiet kwiatów – warknął Akashi.- Jestem na ciebie zły, Tetsuya. Spotykasz się z innymi, nic mi o tym nie mówiąc.
–    To nie tak – westchnął błękitnowłosy.- To miało być przyjacielskie spotkanie, nie sądziłem, że Mayuzumi-kun jest zdolny do czegoś takiego.
–    A Kagami?- Akashi wbił w niego uważne spojrzenie.
–    Kagami-kun?- powtórzył z zaskoczeniem Tetsuya.- Co masz na myśli?
–    Nie powiedziałeś mi, że się z nim spotykasz, sam was znalazłem w barze, trzymających się za ręce.
–    Ponieważ byłem zbyt przejęty wiadomością, że Himuro-san nie żyje – wyjaśnił Kuroko, marszcząc lekko brwi.- Pogrzeb miał być tego samego dnia, a ja nie byłem w stanie odmówić Kagamiemu-kun, w końcu to mój przyjaciel. Trzymał mnie za rękę, ponieważ mi dziękował za to, że przy nim byłem w tak ciężkich chwilach.
–    Może i jest twoim „przyjacielem”, ale ja mu nie ufam – powiedział dobitnie Akashi.- Sam widzisz, jak się kończą twoje przyjaźnie. Nie mogę pozwolić, by taka sytuacja się powtórzyła, rozumiesz, Tetsuya?
–    Spokojnie, nie powtórzy się – zapewnił Kuroko.- Sam nie mam zamiaru ryzykować. Oczywiście, mam nadzieję, że Mayuzumi-kun po swoim pobycie w szpitalu dojdzie do siebie i zrozumie, co chciał zrobić, ale na pewno nie spotkam się z nim więcej sam na sam.
–    W ogóle się z nim nie zobaczysz – mruknął Akashi.- Już ja o to zadbam.
    Kuroko westchnął jedynie cicho w odpowiedzi, czując, że nie ma sił na dalszą dyskusję. Zamknął leniwie oczy, układając się w wannie nieco wygodniej.
–    Woda robi się zimna – powiedział.- Wychodzimy?
–    Jeśli uda ci się mnie przekonać – odparł Seijuurou.
–    Co powiesz na twoją ulubioną kawę i miły wieczór pod kocem na kanapie?
–    Gdybyś miał chociaż telewizor, albo laptopa...- zaczął z uśmiechem Akashi, patrząc na niego znacząco.- Widziałem ostatnie takie w promocji, mogę ci...
–    Nie mam ani tego, ani tego, ale mam za to dobre książki – przerwał mu bezceremonialnie Kuroko, wstając i wychodząc z wanny. Skrzywił się lekko, patrząc na rozlaną na podłodze wodę.- Prawdziwy sztorm...
–    A wyobraź sobie co by było, gdybyś to ty mnie ujeżdżał – powiedział z rozbawieniem Akashi.
    Tetsuya odwrócił się od niego, by ukryć uśmiech na twarzy, po czym sięgnął do szafki po ręcznik. Osuszył nim dokładnie ciało, po czym owinął go sobie wokół bioder. W tym samym czasie Akashi również zdążył opuścić wannę i wyjąć z odpływu korek. Kuroko podał mu jeden ze swoich ręczników, by czerwonowłosy mógł się wytrzeć.
–    To ja robię kawę, a ty sprzątasz w łazience – zadecydował spokojnie.- Mop jest tu, obok pralki. Czekam w salonie, Akashi-kun.
    Seijuurou zamarł w bezruchu, patrząc na swojego chłopaka z niedowierzaniem. Zamrugał, zdezorientowany, spoglądając w miejsce, które przed chwilą wskazał mu Kuroko. Przez dłuższą chwilę wpatrywał się beznamiętnie w stojącego w kącie mopa, a potem wywrócił oczami i sięgnął po niego, krzywiąc się lekko.
    Chyba właśnie pozwolił Tetsuyi sobą porządzić.