Egzorcyzmy Aomine Daikiego

Egzorcyzmy Aomine Daikiego

Pora zjaw i demonów już nastała. Księżyc świecił jasno na tle ciemnego nieba, raz po

raz chowając się za chmurami i znów wyglądając zza nich, jakby chciał zrobić ludziom swoje mroczne „akuku”.

Ksiądz Akashi zmierzył go spojrzeniem, a następnie skierował wzrok na ponury dom

stojący na niewielkim wzgórzu. Ogromne bezlistne drzewo rosło tuż obok, wyciągając nad nim swoje ogromne szpony. W okolicy nie było żadnych innych domów: jedynie puste, martwe pola i bagna.

            Gdzieś z daleka rozległo się głośne wycie wilka. Ksiądz Akashi poprawił swoją sutannę i ruszył szybkim krokiem w stronę ciemnej sylwetki domu. Nie mógł marnować czasu. Im bardziej przedłużał wizytę, tym gorzej mogło się to skończyć dla tego dziecka...

            Puk puk puk – szybkie ruchy nadgarstkiem, palec wskazujący uderzający rytmicznie o drzwi. Po chwili dało się słyszeć skrzypienie schodów i szybkie kroki.

-         Ah, ksiądz Akashi! - wyszeptał zatroskany blondwłosy mężczyzna, który mu otworzył.- Dzięki Ci, Boże!

-         Jeszcze nic nie zrobiłem – powiedział chłodno Akashi, skinąwszy mu głową. Przekroczył próg domu, rozglądając się wokół okiem eksperta.

Nędzne umeblowanie. Nędzne obrazy. Nędzne dywany, podłogi, ściany i sufit.

Bida z nędzą.

-         Gdzie jest to dziecko?- zapytał Akashi, od razu przechodząc do sedna sprawy.

-         W swoim pokoju...- Blondyn opatulił się swetrem, który na sobie miał i wytarł nos w chusteczkę.- Proszę księdza, to, co się z nim dzieje, jest naprawdę straszne...Musieliśmy po księdza zadzwonić.

-         Sprawa jest zrozumiała.- Seijurou skinął głową.- Proszę mnie do niego zaprowadzić. Czy oprócz was ktoś jeszcze jest w domu?

-         Tak, jest tata i mój brat Midorimacchi. Czuwają przy nim...- Mężczyzna znów pociągnął nosem.

-         Rozumiem.

Weszli po skrzypiących schodach na górę. Po kilku stopniach można już było usłyszeć

szaleńcze, mrożące krew w żyłach wrzaski.

-         Jego stan musi być poważny...- wymamrotał Akashi, a kiedy stanęli przed drzwiami pokoju, z którego dochodziły krzyki, zwrócił się głośno do blondyna:- Proszę przygotować miskę gorącej wody i ręczniki.

-         Yyy...dobrze...

-         Niech się pan pospieszy, pacjent prawdopodobnie zaraz...- Akashi otworzył drzwi i wszedł do pokoju, w którym lewitowały tysiące kartek wyrwanych z erotycznych czasopism.- ...będzie rodzić?

-         Rodzić?- Stojący obok drzwi wysoki mężczyzna o zielonych włosach poprawił okulary na swoim nosie i zmierzył spojrzeniem księdza.- On jest opętany, nanodayo.

-         Opętany?- powtórzył Akashi, prostując się.- Cholera...znowu pomyliłem zlecenia...

-         Cycki! Cycki! Dajcie mi cycki!- Rozległ się wrzask przywiązanego do łóżka ciemnoskórego chłopaka o granatowych włosach.

Akashi zmarszczył brwi i spojrzał pytająco na zielonowłosego. Ten tylko westchnął

cierpiętniczo i wzruszył ramionami.

Ciemnoskóry z kolei spojrzał dzikim wzrokiem na księdza Akashiego i uśmiechnął się

szyderczo.

-         !@#$%^* stąd!- wrzasnął.- Nie masz cycków! Jesteś niczym!

Seijurou przełknął powoli ślinę, zaciskając pięści.

-         Będę potrzebował pomocy – wycedził.- Nie chcemy tu przecież trupów.

-         Spokojnie, przywiązaliśmy go bardzo mocno, nie rzuci się na księdza – zapewnił siedzący na krześle pod oknem przystojny mężczyzna, wpatrujący się ze znudzeniem w leżącego na łóżku chłopaka.

-         Nie miałem na myśli siebie – rzucił Akashi, ściągając z siebie sutannę, a następnie pasek od spodni.

Zielonowłosy okularnik natychmiast spłonął rumieńcem i oderwał się od ściany,

wymachując nerwowo rękoma.

-         W-współż-życie w tych o-okolicznościach jest absolutnie z-zabronione, nanodayo!- powiedział.

-         Co pan mi sugeruje?- ksiądz Akashi spojrzał na niego morderczo, sprawdzając napiętość paska.- To do obrony własnej, zapewniam.

-         Akurat...- mruknął facet pod oknem.- Spoko, sam mam ochotę mu wpierdzielić...

-         Cz-czy powinienem zawiadomić eksperta?- zapytał zaniepokojony blondyn, zerkając to na ciemnoskórego, to na księdza.

-         Spokojnie, sam sobie z tym poradzę – rzekł Akashi.- W porównaniu z moją specjalnością – czyli odbieraniem porodów mężczyzn – egzorcyzmy są dziecinnie łatwe.

Wszyscy obecni w pokoju spojrzeli z powątpieniem po sobie, jednak żaden nie śmiał się

odezwać. Tymczasem ksiądz Akashi był już gotowy do pracy. Stanął przy łóżku, przewieszając przez oparcie pasek do spodni i spojrzał na gapiącego się na niego ciemnoskórego.

-         Jak masz na imię?- zapytał.

-         Cycek – warknął w odpowiedzi.

-         Aominecchi, wyrażaj się przy księdzu...- mruknął blondyn z wyrzutem.- Ma na imię Daiki! Aomine Daiki.

-         Od jak dawna...przebywa w tym stanie?

-         Odkąd podarliśmy jego porno gazetki – odparł facet pod oknem.

-         Czy to te?- zapytał Akashi, wskazując ruchem dłoni na lewitujące kartki. Koleś pokiwał w milczeniu głową.

-         Wtedy oszalał – mówił dalej.- Zaczął wrzeszczeć, że skoro nie akceptujemy jego gazet, to dorobi sobie cycki, i na górze i na dole. Wolę nie wiedzieć, zamiast czego będzie miał na dole cycki...

-         Ja również...- mruknął Akashi, krzywiąc się.

-         W każdym bądź razie, wszędzie zaczął rysować cycki, więc go związaliśmy. A potem zaczął mówić w dziwnym języku...

-         Dziwnym języku?

-         Cycki, boobsy, cyce, dydle, balony, pompony, melony!- krzyknął Aomine w bardzo szybkim tempie, tak, że ledwie można go było zrozumieć.

-         No właśnie w tym – powiedział facet spod okna.- Zmartwiliśmy się trochę, no i chciałem go przetrzepać, ale Kise mi nie pozwolił – wskazał ruchem głowy na blondyna, wciąż stojącego przy drzwiach.- Chciał zadzwonić po egzorcystę.

-         Słusznie.- Akashi skinął głową.- Kto jest ojcem dziecka?

-         Ja – westchnął facet pod oknem.- Nijimura Shuuzou, do usług.

-         Gdzie jest matka dziecka?

-         Sho-chan wyszła zapalić, bo ją trochę roznosiło, jak na niego patrzyła – mruknął.

-         Oddajcie mi...cycki – jęknął nagle Daiki, wyginając się mocno na łóżku.- Oddajcie mi...moje cycki!

-         Aominecchi, ale ty nigdy nie miałeś piersi – mruknął płaczliwie Kise.- Te gazety cię niszczyły! Musieliśmy coś zro...- Nagle na twarzy blondyna trzasnęła głośno jedna z latających stron. Zaraz po niej wylądowało na nim kilka kolejnych.

-         Dla własnego bezpieczeństwa, niech państwo opuszczą ten pokój.- Akashi wyciągnął zza koszulki wisiorek zakończony nożyczkami. Rozwarł je, chwycił jedno ostrze w dłonie i, ściskając, uniósł lekko do góry. Ucałował uchwyt, a następnie spojrzał przez niego na Aomine.

-         Lada moment nadejdzie twój kres, siło nieczysta – wyszeptał.

-         Masz małego.- To zabrzmiało bardziej jak zwykłe stwierdzenie, niż obelga.

Dłonie Akashiego zatrzęsły się nieznacznie.

-         W imię noża, miecza, siekiery i piły – powiedział, sunąc w powietrzu nożyczkami w cztery strony świata.- Nakazuję ci, demonie, opuść to murzyńskie ciało.

-         SAM JESTEŚ MURZYN, PŁASKA DECHO!- wrzasnął Aomine.- TAKI Z CIEBIE KSIĄDZ JAK ZE MNIE PTASIE MLECZKO! MASZ TAK MAŁEGO PENISA, ŻE MUSISZ WYCIĄGAĆ GO PINCETĄ ! HAHAHA !

Stojący pod ścianą zielonowłosy najwyraźniej zaczął krztusić się własną śliną. Blondyn,

nazwany wcześniej Kise, zatkał dłonią usta, a Nijimura odkaszlnął, by zamaskować parsknięcie.

-         Doigrałeś się...- szepnął Akashi.- Już ja wyciągnę z ciebie tego demona!

Rzucił się na niego nagle, chwytając za kołnierz koszulki i zaczął mocno nim potrząsać.

Aomine chyba próbował się bronić, ponieważ wirujące wokół nich kartki drgały w powietrzu w kierunku Akashiego, jednak żadna nie była w stanie go uderzyć.

Nijimura wstał z krzesła i podszedł do Kise i Midorimy.

-         Który z nich jest w końcu opętany, bo ja już nie wiem?- zapytał.

-         Ja też nie – westchnął Kise.- Pójdę...zadzwonić po specjalistę.

-         M-musimy ich chyba powstrzymać, nanodayo – bąknął Midorima, poprawiając okulary na nosie.

-         Hmm...- Nijimura rzucił okiem na walczącą na łóżku parkę: potrząsającego ciemnoskórym Akashiego i wierzgającego dziko Aomine.- Ah, zostawmy ich, poszaleją, zmęczą się i samo im przejdzie.

Midorima przełknął głośno ślinę, ale posłuchał swojego ojca i wraz z nim opuścił pokój.

Godzinę później ksiądz Akashi wyszedł z pokoju w towarzystwie Aomine – oboje byli

całkowicie normalni i spokojni. Nijimura, Kise i Midorima, którzy siedzieli w kuchni, patrzyli na nich w milczeniu.

Seijurou otwarł usta wierzchem dłoni, a Aomine odchrząknął cicho.

-         Będę się zbierał – powiedział Akashi.

-         Odprowadzę księdza – mruknął niewyraźnie Daiki.

-         Yyy...Aominecchi, a co z cyckami? – zapytał niepewnie Kise.

-         Walić cycki! Cycki są do kitu, nie znoszę ich!

To mówiąc, wyszedł za delikatnie uśmiechającym się Akashim.

A pozostała trójka wciąż siedziała na swoich miejscach, niczym skamieniałe posągi.

-         Kise – westchnął w końcu Nijimura.- Dzwoń po egzorcystę. Teraz to już NA PEWNO coś go opętało.