Ostatni Samuraj - Epilog

Epilog

    Delikatny, letni wiaterek wdzierał się między liście drzew, wprawiając je w cichy szelest, słońce grzało ciepło całą okolicę. Niewielka zielona żaba wskoczyła do stawu z pluskiem, okrągłe kręgi rozeszły się po jej tafli, coraz większe i większe, sięgając brzegów i niknąc w wodnej trawie. Młode drzewko kwiatu wiśni wypuściło i rozwinęło różowe pączki, ich zapach unosił się teraz w powietrzu.
- Wróciłeś już z miasta?
    Aomine, opierający się o drewnianą poręcz mostku nad stawem, otworzył powoli oczy i spojrzał na przystojnego blondyna, który podszedł do niego cicho i stanął obok.
- Odłożyłem ryby do kuchni, umyłem warzywa i ryż, wstawiłem wodę na ogień i uszykowałem naczynia do obiadu - wymienił z lekkim uśmiechem na twarzy.
- Dobra robota, Aominecchi - zaśmiał się Ryouta, trącając go ramieniem.- Idzie ci coraz lepiej! Nawet pamiętasz o umyciu ryżu!
    Ciemnoskóry odpowiedział mu uśmiechem, zbadał szybkim spojrzeniem okolicę, po czym pocałował go czule.
- Liczę na nagrodę - wymruczał.
- Dostaniesz, jeśli jeszcze pozmywasz po posiłku - odparł Kise.
- Niech będzie - westchnął Aomine, wywracając oczami.
- Patrzysz na wiśnię?- zagadnął Kise, opierając się o poręcz.
- Taa.- Daiki uśmiechnął się lekko.- Minie sporo czasu, zanim będzie tak wielka i piękna jak w świątyni Mistrza Akashiego. Mam nadzieję, że dożyję tej chwili...
- Nie mów, jakbyś miał sześćdziesiąt lat na karku, jesteś jeszcze bardzo młody! No i przystojny - dodał ciszej, przygryzając wargę z uśmiechem.
    Aomine zarumienił się lekko i przetarł dłonią kark.
- Swoją drogą, Kurokocchi radzi sobie naprawdę świetnie!- powiedział Kise.- Spotkałem go ostatnio, jak patrolował wioskę. Jego uczniowie rosną w oczach z dnia na dzień! Jest z nich bardzo zadowolony! No... tylko na Kagamicchiego narzeka...
- Czemu?
- Aa, takie tam.- Kise machnął ręką, rumieniąc się.- No wiesz, uroki b-bycia na dole... nie zrozumiesz, bo nigdy nie pozwalasz mi na dominowanie!
- T-to ja pełnię w tym domu rolę mężczyzny-mężczyzny!- powiedział Daiki, wypinając się dumnie i czerwieniąc mocno na twarzy.
    Kise zachichotał tylko. Raz po raz pytał swojego ukochanego, czy nie mogliby się zamienić, choć nigdy nie robił sobie nadziei, że chłopak się zgodzi. Jednak, mimo wszystko, nie przeszkadzało mu to - wręcz przepadał za byciem tym "na dole".
- Ah, byłbym zapomniał! Dostałeś list od Satsuki - powiedział.- Przepraszam, nie mogłem się doczekać i go przeczytałem!
- I co napisała?- zapytał z uśmiechem.
- Wygrałem! To dziewczynka!
- Niech cię - westchnął ciemnoskóry.- Ty i ta twoja denerwująca intuicja... Najpierw związek Midorimy i Takao, potem ciąża Satsuki... co będzie następne?
- Zaczynam podejrzewać, że Hyuuga kocha Kiyoshiego - przyznał Kise z powagą.
- Okey, dość tego, Panie-Co-Zjadł-Wszystkie-Rozumy, chodźmy zrobić ten o...
- Ryouta, Atsushi się obudził i płacze!
    Obaj mężczyźni spojrzeli na małego, ośmioletniego chłopca o bujnej czuprynie złotobrązowych włosów i dużych, jasnozielonych oczach, który biegł w ich kierunku.
- No dobrze, pójdę do niego - westchnął Kise, czochrając go po włosach, kiedy ten go mijał.- Aominecchi, zajmij się obiadem!
- Taa...
- Dai-chan, apa!- zawołał radośnie chłopczyk, wyciągając ku niemu ramiona.
- Kiedy wyrośniesz z tego "apa", co, Seijuurou?- zapytał ze śmiechem Aomine, biorąc go na ręce i podrzucając lekko.
- Pobawisz się ze mną po obiedzie?
- Jeśli pomożesz mi go przygotować - westchnął.
- Dobrze! A jutro pójdziemy do Kurokocchiego? Chcę zjeść dango Taigi! I pobawić się z Haru-chanem!
- Mhm - mruknął z uśmiechem Aomine, całując go lekko w policzek.
    Odwrócił się, poraz ostatni spoglądając na młode drzewko wiśni. Chłopiec na jego rękach przyglądał mu się z zaciekawieniem, zaciskając paluszki na jego ramionach. Patrzył na spokojną, delikatnie uśmiechniętą twarz ciemnoskórego samuraja.
    Człowieka, który przygarnął go do siebie, nie chcąc niczego w zamian. Człowieka, którego kochał całym swym maleńkim serduszkiem.
    Człowieka, który każdego dnia uśmiechał się w kierunku nieba, patrząc na nie z dumą i szeptał jedno jedyne zdanie:
- Oto moja droga samuraja, Mistrzu.

End