Przy nadziei

-          Kagami-kun, jestem w ciąży.

Taiga stał przez dłuższą chwilę w miejscu, patrząc niewidzącym wzrokiem przez okno,

za którym jego młodsi koledzy sprzątali podwórze i myli wóz strażacki.

-          Kagami-kun? Jesteś tam, kochanie?

-          Mmm...mhm...- mruknął do telefonu, nie wiedząc co powiedzieć. Nie wiedział, co bardziej go zdziwiło: to, że Kuroko właśnie mu oznajmił, że będą mieli dziecko, czy to, że nazwał go „kochanie”, czego przecież nigdy dotąd nie robił.

-          Eh...nie wiem co robić – westchnął Kuroko i czknął cicho.- Kochasz mnie, prawda?

-          Mmm...mhm...

-          Myślę, żeby zadzwonić do rodziców, ale boję się, że nie przyjmą tego pozytywnie...

-          Mhm...

-          Nie zostawisz mnie z tym samego, prawda?

-          Uhm...Y-yhm...

-          Eh...- Kuroko westchnął przeciągle.- Kiedy będziesz w domu? Wtedy porozmawiamy.

-          Uhm...

-          Czekam z obiadem, kochanie. Ale pamiętaj...- Kagami wyczuł, że jego chłopak się uśmiechnął.- Według mnie, będziesz wspaniałym ojcem...

-          Ee...

-          Do zobaczenia. Kocham cię, cukiereczku...- reszta jego słów była niezrozumiała, jakby przytłumiona.

Kagami opuścił powoli rękę i schował komórkę do kombinezonu. Przez dłuższą chwilę

stał w miejscu, a potem zerwał się do biegu, nie myśląc nawet o przebraniu się.

-          CHŁOPAKI, NAGŁY WYPADEK!- wrzasnął do swoich kolegów na podwórzu.

Odepchnął jednego z nich i wskoczył do wozu strażackiego. Odpalił szybko silnik i,

włączając syrenę, ruszył slalomem w kierunku swojego celu. Musiał się jak najszybciej tam dostać!

Z zawrotną prędkością mijał ustępujące mu drogę samochody, przejeżdżał na

czerwonym świetle i łamał prawo po prawie, aż w końcu dotarł na miejsce. Zgasił silnik, wyskoczył z wozu i wpadł jak dziki do luksusowego bloku. Wpisał kod, który znał już na pamięć i, mijając windę, pognał schodami na ósme piętro.

Nie przejmował się zbędną kulturą i grzecznością, tylko od razu wparował do

mieszkania, taranując po drodze kilka par butów.

-          Cholera, ktoś się włamał!- usłyszał krzyk z salonu.

Pognał tam i rzucił się na idącego w jego kierunku mężczyznę.

-          MAMY PROBLEM!- wrzasnął, obalając go na ziemię.- Poważny, kurwa, problem!

-          Ka...Kagamicchi?!- krzyknął spanikowany Kise.- C-co ty tu...oh, rany, seksownie ci w tym...yyy! Nieważne! Zejdź ze mnie, Kagamicchi, jesteś ciężki!

Kagami wstał szybko i pomógł swojemu przyjacielowi. Kise westchnął ciężko,

otrzepując swoje ubranie i zerknął na swojego chłopaka, który siedział na kanapie, nieporuszony, przeglądając jakieś czasopismo.

-          Dzięki za pomoc, Aominecchi...-  mruknął.

-          Kise, słuchaj mnie!- Kagami potrząsnął blondynem.- Kuroko zadzwonił do mnie i powiedział, że jest w ciąży!

Aomine, który właśnie popijał herbatę, wypluł wszystko na gazetę i, pukając się po

klatce piersiowej, zgiął się w pół, upadając na podłogę.

-          W CIĄŻY?!- krzyknął Kise.- J-jak to możliwe?!

-          Musisz tam ze mną jechać!- krzyknął Kagami.- Znaczy, do Kuroko! Nie mogę tam jechać sam!

-          Zrobiłeś mu...ekhe, ekhe... dziecko i teraz chcesz się wymigać od...ekhe, ekhe...odpowiedzialności?!- wrzasnął Aomine, wstając i opierając się o kanapę. Jego twarz przypominała murzyńskiego pomidora.

-          Ja nic nie zrobiłem!- wrzasnął spanikowany Taiga.- Pomyśl, Ahomine! Oboje jesteśmy facetami, NIE MOŻEMY MIEĆ DZIECI!

-          A właśnie, że możecie!- krzyknął Aomine, celując w niego palcem. Sięgnął po magazyn, który nie dawno czytał i podał go Kagamiemu.- Akurat czytałem artykuł o facecie, który zaszedł w ciążę! No masz, czytaj!

-          Oplułeś to, debilu, nie wezmę tego do ręki...!

-          CZYTAJ!- Aomine cisnął mu gazetą w twarz.

Taiga chwycił ją szybko, otarł twarz rękawem kombinezonu i, rzucając Aomine

mordercze spojrzenie, zaczął czytać na głos:

-          Miesiąc temu niejaki Sakurai Ryou dowiedział się od swojego lekarza, że jest w ciąży. „Zaczęło się, przepraszam, jak u kobiety. Zacząłem, przepraszam, wymiotować i źle się czuć, a potem, przepraszam, jadłem za dwie, przepraszam, osoby.” – mówi ciężarny.- Kagami cisnął gazetą w podłogę.- Brednie! Co za brednie, co ty czytasz, idioto?! Wyobrażasz sobie, żeby Kise zaszedł w ciążę?!

-          Eh?!- Kise spojrzał na niego przerażony.

-          Cóż...- Aomine podrapał się po głowie.- N-na pewno nasze dziecko wyglądałoby pięknie...

-          Tak, ale co by miało zamiast mózgu, już się boję pomyśleć, a W JAKI SPOSÓB BY WYLAZŁO, TEGO W OGÓLE NIE CHCĘ WIEDZIEĆ!

-          Kagamicchi, Aominecchi!- jęknął Kise.- Przestańcie obaj! Musimy jechać do Kurokocchiego i po prostu go o to zapytać!

-          T-tak!- Kagami pokiwał szybko głową.- Ale nie chcę tam sam jechać, więc...eee...pojedziesz ze mną, nie?

-          Jasne!- Kise uśmiechnął się promiennie.- Tylko się przebiorę i...

-          Nie mamy na to czasu, Kise!- Kagami złapał go za nadgarstek i brutalnie wyprowadził z mieszkania.

Wsiedli do wozu i ruszyli na sygnale. Kagami prowadził jak zawodowy kierowca,

zgrabnie mijając każdy skręt. Tylko jeden raz niechcący potrącił jakiegoś faceta w czarnych dredach, ale na szczęście tylko się przewrócił i wpadł do kanalizacji.

Z piskiem opon zatrzymali się pod mieszkaniem Kagamiego i Kuroko i wyskoczyli z

wozu. Z bijącymi sercami pobiegli schodami na czwarte piętro i zatrzymali się przed drzwiami. Kagami wyciągnął klucz z kieszeni i, trzęsącą się dłonią, wsunął go do zamka. Przekręcił i, przełykając nerwowo ślinę, powoli otworzył drzwi.

Chłopcy weszli do środka. W mieszkaniu panował półmrok i ogólnie było cicho.

Światło sączyło się jedynie z kuchni oraz z łazienki, z której dochodziło ciche szemranie, a po chwili...

-          Uu...bueeh!

-          Kuroko?!- krzyknął zaniepokojony Kagami i wraz z Kise wbiegł do łazienki.

Kuroko siedział na podłodze z głową w sedesie. Kiedy usłyszał hałas, uniósł ją powoli i

spojrzał na nich.

-          Kagami-kun, Kise-kun...- mruknął.- Zaraz przygotuję herbatę...

-          Co się stało, Kuroko?!- Spanikowany Kagami klęknął przy nim i wziął go w ramiona.

-          Kagami-kun...- Kuroko uśmiechnął się lekko i pocałował go.

Taiga skrzywił się i, na szczęście, w odpowiedniej chwili odsunął od siebie swojego

chłopaka, który zwymiotował na jego brzuch i uda.

-          Uh! Kuroko, ty...- Kagami spojrzał na zabrudzony kombinezon.

-          Oh...przepraszam, Kagami-kun...- nagle spojrzał na niego z szerokim uśmiechem.- Ale lepiej tu, niż w usta, nie? Eheheheuuuubleeeh!- znów zwymiotował, tym razem jednak Kagami wręcz wepchnął jego głowę do sedesu.

-          O mój Boże, Kurokocchi naprawdę jest w ciąży!- krzyknął piskliwie Kise, łapiąc się za głowę.- Co my teraz zrobimy?! Jak sobie poradzimy?! W ogóle, kto jest ojcem?!

-          JAK TO KTO, OCZYWIŚCIE, ŻE JA!- wrzasnął wkurzony Kagami.- Yyy! Znaczy: nie! NIKT! Do cholery, on nie jest w ciąży, idioto! ON JEST PIJANY!

-          HA?!- Kise spojrzał na niego zszokowany.- Kurokocchi pijany?!

-          Nie czujesz, jak od niego cuchnie?!

Kuroko uniósł dłoń i wymierzył mu bolesnego liścia w policzek.

-          Nie mów tak o mnie, Kagami-kun! Myślisz, że co będzie o tobie myślał nasz syn, kiedy usłyszy, że tak mówisz o jego matce?!

Kagami zaczerpnął głęboko powietrza przez nos, wstrzymał je chwilę w płucach, a

potem powolutku wypuścił, uspokajając się.

-          Kuroko...- powiedział cicho.- Powinieneś się położyć i odpocząć.

-          Wiem...- Kuroko westchnął i oparł głowę o jego ramię.- Masz rację, kochanie...

-          „Kochanie”...?- Kise spojrzał na niego tępo.

-          Nie powinienem się teraz przemęczać, prawda?- mruknął Tetsuya, wtulając się w swojego chłopaka.- Jesteś taki cieplusi, Taiga...

-          „Taiga”...?- Kagami spojrzał na niego niepewnie.- Jesteś bardziej pijany niż myślałem...yyy, to znaczy w ciąży!- poprawił się szybko, widząc spojrzenie Kuroko.- Jesteś bardziej w ciąży, niż myśl...nieważne...przeniosę cię do łóżka. Kise, posprzątaj tutaj, proszę

-          EH?!

Kagami wziął na ręce swojego ukochanego i przeszedł z nim do sypialni. Ułożył go

delikatnie na łóżku i zaczął ściągać z niego ciuchy.

-          Będziesz musiał to robić ostrożniej...szczególnie, kiedy mój brzuch urośnie – mruknął Kuroko, przecierając dłonią oczy.

-          Taa, będę uważał – westchnął Kagami, rzucając jego ubranie na ziemię. Pozostawił na nim tylko bieliznę i przykrył go kocem.- Prześpij się, moje ty „kochanie”, a ja się zajmę resztą.

-          Mhm...pomyślisz nad imieniem?

-          Tak, tak, nad imieniem też pomyślę...- Kagami pocałował go w czoło i zgarnął ciuchy.

Wrócił do łazienki, gdzie Kise właśnie wycierał mopem podłogę. Taiga wrzucił do

pralki brudną odzież, zdjął z siebie kombinezon i również go wrzucił.

-          Dzięki za pomoc – westchnął.

-          Nie ma za co. Szczerze mówiąc, naprawdę się przestraszyłem...

-          Daj spokój, takie rzeczy się nie zdarzają – mruknął Kagami.

-          To dlaczego byłeś taki spanikowany, że aż ukradłeś wóz z pracy?- zapytał Kise, obserwując go bacznie.

Kagami spłonął rumieńcem, wymamrotał coś i poszedł do sypialni, by się przebrać.

Kuroko spał smacznie, przytulony do poduszki. Widząc to, Taiga uśmiechnął się czule.

Pijany, czy nie, zawsze był słodki.

-          Nie rozumiem, z czego się śmiejesz, Aomine-kun – westchnął Kuroko, kładąc przed nim kubek gorącej herbaty.- Ja nic takiego nie pamiętam.

-          Kise mi wszystko opowiadał!- parsknął Aomine, wycierając łezki rozbawienia.- Serio, Tetsu, powinieneś częściej pić! Może następnym razem ubzdurasz sobie, że jesteś seme?! HAHAHA, NIE MOGĘ!

-          To prawda, że się wczoraj napiłem sake, na próbę – powiedział spokojnie Tetsuya, siadając obok swojego chłopaka.- Ale to było tylko trochę! Pamiętam doskonale, że potem wrócił Kagami, a ja poszedłem się zdrzemnąć.

-          Opróżniłeś trzy butelki...- mruknął Kagami.

-          Nonsens – prychnął Kuroko, odwracając od niego głowę.- Cóż za niedorzeczny pomysł, żebym zaszedł w ciążę! Jesteśmy mężczyznami, to nie jest możliwe.

-          Ej, ej, o to bym się kłócił!- powiedział Aomine, poważniejąc.- Czytałem nowy artykuł o tym Sakurai’u i okazuje się, że on naprawdę jest...

-          ZAMKNIJ SIĘ!- krzyknął Kagami, waląc pięścią w stół.- Koniec tematu! Nie ma artykułu! Nie ma ciąży! Nie ma dzieci! I nie ma sake! Zrozumiano?!

Nikt już nic nie powiedział. Aomine gapił się przez chwilę na kolegę, a potem

zachichotał cicho i upił łyk herbaty.

I tak nigdy o tym nie zapomną.

NEXT:
Seks-Zone