Kocimiętka

Rozdział Pierwszy

Kocimiętka

      Seks to chyba jedyna rzecz, która nigdy człowieka nie nudzi.

      A przynajmniej tak myślałem do momentu, w którym wylądowałem w łóżku z

Łukaszem.

-         Oh, Boże, jak mi dobrze...

-         Mhm – mruknąłem beznamiętnie, leżąc dosłownie jak kłoda z nogami rozwalonymi na bokach.

Nie lubiłem tej klasycznej pozycji „na misjonarza”. Jako, że byłem obiektem ruchanym, a

nie ruchającym, to tylko i wyłącznie ja czułem się jak kobieta, tyle że z nieco bardziej uniesioną dupą, żeby facet mógł jakoś wygodnie się ułożyć i, jak to mówią, zapchać dziurę.

Jeśli chodzi o Łukasza...

Poznaliśmy się w klubie dla gejów. Poszedłem tam głównie po to, żeby się napić i

ewentualnie „wymienić się” lodem z jakimś przystojniakiem, ale Łukasz chciał czegoś więcej. Trochę potańczyliśmy, postawił mi parę drinków, pocałowaliśmy się, a potem poszliśmy do niego.

185 centymetrów wzrostu, 17 centymetrów w spodniach, szczupły, ale dobrze

umięśniony, o przystojnej, trochę pociągłej twarzy. Krótkie, czarne włosy i ciemnozielone oczy z długimi rzęsami. Powiedział, że ma 25 lat, ale z dowodu wynika, że 21, więc jest ode mnie pięć lat młodszy. Generalnie nie umawiam się z młodszymi, ale jako że miało to być tylko na jedną noc, a jego penis był tak gruby, jak lubię, wyjątkowo zgodziłem się pójść z nim.

Ludzie jednak popełniają błędy...

Że jest niedoświadczony, mogłem stwierdzić zaraz po tym, jak zaczął mi robić loda.

Kiedy przeszedł do konkretów – zaskakująco szybko zresztą, nim w ogóle zdążyłem się podniecić – zrozumiałem, że to, co mnie spotkało, to jedna, wielka porażka. Nie dość, że jego głowa przypominała zbyt dojrzałego pomidora dyszącego jak lokomotywa z wierszyka, którego uczyłem się w przedszkolu, to w dodatku dochodził szybko i w ogóle nie zwracał uwagi na to, że mój penis od samego początku leży, sflaczały i ani drgnie.

W końcu Łukasz doszedł. Po raz szósty, albo siódmy. Nie wiem, przestałem liczyć...

-         O rany, jesteś taki seksowny...- sapnął, zwalając się na miejsce obok mnie.- Oh...było zajebiście.

-         Zajebiście, no...- westchnąłem.

-         Idę się odlać, misiu.

...co, kurwa? Jaki znowu „misiu”? Odjebało mu, czy co?

            Mniejsza z tym. Skoro nadarzyła się taka idealna okazja, żeby zwiać stąd, gdzie pieprz rośnie, to z wielką chęcią z niej skorzystam.

            Gdy tylko Łukasz zniknął w łazience, natychmiast zerwałem się z łóżka i ubrałem ciuchy. Sprawdziłem, czy mam portfel i komórkę – jedyne rzeczy, jakie ze sobą zabrałem tej nocy – po czym pospiesznie opuściłem mieszkanie.

            Zerkając na wyświetlacz, sprawdziłem godzinę: dochodziła druga. Świetnie, a więc jest jeszcze wcześnie. Wystukałem numer z pamięci, zamiast szukać go w książce telefonicznej, nawet, jeśli byłoby to szybsze.

-         No?- usłyszałem lekki, przyjemny ton, któremu towarzyszył odgłos cichego skwierczenia.

-         Jesteś u siebie?- zapytałem.

-         Ta, właśnie szykuję sobie jajecznicę z bekonem.

-         Jeśli masz ochotę na jajka, to świetnie się składa. Będę u ciebie za dziesięć minut.

-         Kupisz kondomy? Mnie się skończyły.

-         Chuj z nimi, zróbmy to bez.

-         Wow.- Wyraźnie go zaskoczyłem.- Dziś noc pełna szaleństw, co? W takim razie czekam.

Połączenie zostało przerwane. Nigdy nie mieliśmy w zwyczaju się żegnać. Sam nie wiem,

dlaczego, może było to dla nas zbędne, a może zwyczajnie irytujące. W końcu to cechowało ludzi do siebie przywiązanych, uzależnionych, w mniejszym lub większym stopniu należących do siebie nawzajem.

A my byliśmy wolni.

Jak koty.

W pośpiechu minąłem Stary Rynek i udałem się do nowo przebudowanej dzielnicy po

jego zachodniej stronie. Zadzwoniłem na domofon, od razu mnie wpuścił, bez zbędnego odbierania. Schody pokochałem wręcz w rekordowym czasie.

Czekał na mnie na klatce schodowej, przed drzwiami swojego mieszkania, ubrany w

granatowe kapcie, szare dresowe spodnie i czarny t-shirt z jakimś wzorkiem, który nic mi za bardzo nie przypominał.

-         Nie spociłeś się za bardzo?- zapytał Michał ze złośliwym uśmieszkiem.

-         Trzym ryj – mruknąłem, przekraczając jego próg i ściągając kurtkę i buty.

Bez zbędnych ceregieli zrzuciłem z siebie koszulkę i przylgnąłem do Michała, wpijając

się w jego usta. Miałem tak cholerną chcicę, że ledwie powstrzymywałem się od ściągnięcia gaci i dania dupy tu, w ciasnym korytarzyku jego niewielkiego, aczkolwiek przytulnego mieszkania.

Michał zamruczał do mojego gardła, obejmując mnie i zsuwając dłonie na moje pośladki.

Ścisnął je mocno, a potem uderzył lekko ten lewy.

-         Chodźmy się pieprzyć – wychrypiałem, szarpiąc jego t-shirt.

Michał bez słowa ściągnął z siebie bluzkę i rzucił ją na podłogę. Niemalże ścigaliśmy się

do jego sypialni, całując dziko i zachłannie. Kiedy wylądowaliśmy na łóżku, natychmiast pozbyliśmy się spodni i bielizny.

-         Coś ty taki niedopieszczony?- wymruczał mi do ucha Michał, gryząc lekko jego płatek.

-         Chujowy dzień – mruknąłem tylko w odpowiedzi.

Jak zawsze na początek dobrał się do mojej szyi. Ściskając dłonią mojego penisa, zaczął

całować moje jabłko Adama, potem zszedł nieco na bok i ugryzł cienką, delikatną skórę. Raz, drugi, trzeci – w różnych miejscach. Przeszedł na drugą stronę i wykonał podobny rytuał. Objąłem go nogami w pasie, wyginając ku niemu biodra. Palce wplątałem w jego blond włosy o czarnych końcówkach i zacisnąłem mocno, szarpiąc od czasu do czasu.

Zszedł niżej, całując dekolt, a potem sutki. Lizał je, ssał, gryzł i ciągnął – wszystko, co

możliwe. W porównaniu do Łukasza, ba, w porównaniu, do jakiegokolwiek faceta z którym spałem do tej pory, Michał był prawdziwym Bogiem Seksu.

Poczułem, że mój penis zaczyna twardnieć, a ja sam zacząłem się nieco wiercić. Czułem

coś w rodzaju delikatnego swędzenia w odbycie i wiedziałem, że mogę pozbyć się tego uczucia tylko wtedy, gdy Michał włoży we mnie swojego penisa i wyrucha mnie tak, jak na faceta przystało.

Ale on lubił się najpierw ze mną trochę podroczyć. Podniósł się, stanął na podłodze i

pociągnął mnie za ręce.

-         Na kolana – zażądał, uśmiechając się perwersyjnie.

Nie jestem zboczeńcem, masochistą, czy jakimś chorym fetyszystą, ale zawsze lubiłem to

jego władcze spojrzenie i ton nie znoszący sprzeciwu. Cholernie mnie jarała jego dominacja i pewność siebie.

Uklęknąłem przed nim i spojrzałem z dołu, kiedy on kładł mi dłoń na głowie i przysuwał

krocze do moich ust.

Nie musiał wydawać zbędnych poleceń.

Chwyciłem w dłoń jego stwardniałego już penisa, po czym uniosłem lekko, by mieć

dostęp do jąder. Polizałem je całe, od dołu do góry, zahaczając o nasadę penisa. Potem zacząłem je ssać, najpierw jedno, potem drugie. Przeszedłem wyżej, do członka, przesuwając językiem po całej jego długości i bawiąc się srebrnymi kuleczkami tkwiącymi po obu jego stronach tuż pod żołędziem. Possałem czubek, mocno, tocząc koniuszkiem języka szybkie kółeczka, a potem włożyłem całego penisa do ust.

Michał syknął cicho, kładąc drugą dłoń na mojej głowie. Początkowo pozwolił mi

samemu zabawić się jego penisem, biorąc go aż do gardła, powoli wsuwając do końca, i wolno się wycofując. Ze względu na kolczyki nie mogłem tego robić tak szybciej, jak dawniej, ale szybko się przyzwyczajałem.

Potem Michał sam zaczął poruszać się w moich ustach tak, jak jemu pasowało. Z

początku wolno, potem coraz bardziej przyspieszał, znów zwalniał, przesuwał czubkiem penisa po wnętrzu moich policzków i po podniebieniu.

-         Połkniesz?- zapytał cicho.

-         Ehe.- Tylko to zdołałem z siebie wykrztusić, jako iż miałem pełne – i to dosłownie – usta.

Michał nie należał do facetów, którzy szybko dochodzą, miał swoje, pewnego rodzaju,

„wymagania”. Ale, jako że pozwalałem mu na większość, nie musiałem długo czekać na rezultaty.

Wysunął swojego penisa i zaczął kończyć resztę ręką. Otworzyłem szeroko usta i

wysunąłem język, przyjmując jego ciepłą, słonawą spermę. Kiedy odsunął się o krok i przyglądał mi się z uśmiechem, zamknąłem usta i przełknąłem wszystko.

-         Twoja kolej – powiedziałem, podnosząc się i siadając na łóżku.

Michał uśmiechnął się do mnie i odsunął kilka kroków. Zmarszczyłem lekko brwi,

niezadowolony z faktu, iż przedłuża to, do czego tak bardzo chciałem dojść. Ten jednak podszedł do wieży stereo, włączył ją, wybrał jakiś numer z płyty i puścił. Z głośników zaczęła się sączyć piosenka „Die, die, die my darling”. Roześmiałem się, nie mogąc się powstrzymać. Michał też się zaśmiał, a potem podszedł do mnie tanecznym krokiem i uklęknął przed łóżkiem. Położyłem się, opierając łokciami o materac i pozwoliłem, by robił, na co miał ochotę.

A Michał lubił gryźć.

Chwycił mojego członka i polizał go po całej długości. Potem obsypał pocałunkami,

najpierw z prawej, potem z lewej strony, od czasu do czasu delikatnie przygryzając. Zagryzłem wargę niemalże do krwi, czując na swoim penisie jego doświadczone usta. Tego właśnie potrzebowałem.

Niespodziewanie wziął go całego, aż do gardła i zaczął mocno ssać. Jęknąłem głośno,

wyginając plecy. Uczucie przyjemności potęgował jego kolczyk w języku, który przesuwał się gładko wraz z ruchami jego głowy. Góra – dół, góra – dół, coraz szybciej i szybciej, doprowadzając mnie do skraju szaleństwa. Wyjął go z ust, na moment przyssał się do jąder, oczywiście gryząc także i je, a potem znów wrócił do obciągania. A gdyby tego było mało, zaczął drażnić palcem mój odbyt, by po chwili wsunąć go w niego i zacząć nim energicznie ruszać.

-         Oh, kurwa, tak, tak mi rób...- syknąłem, podnosząc się nieco bardziej i patrząc na niego.

Jego piękne, zielone oczy wpatrywały się we mnie z dziką radością i satysfakcją. Gdyby

nie miał mojego penisa w ustach, stwierdziłbym, że się uśmiecha.

Doszedłem z jękiem, tryskając prosto w jego usta. Michał nie przerwał ruchów głowy,

dopóki nie spuściłem się do końca. Opadłem na łóżko, dysząc ciężko, ale musiałem się podnieść, kiedy poczułem, że klepie mnie w udo. Spojrzałem na niego, a on wskazał palcem na swoje usta.

-         Jasne, mam to gdzieś – westchnąłem.

Michał wstał, sięgnął po chusteczkę i wypluł na nią białą substancję. Wiedziałem, że nie

lubi połykać, ale nie przeszkadzało mi to.

-         Odwracaj się – powiedział, przecierając usta nadgarstkiem.

Spełniłem polecenie i to z wielką chęcią. Obróciłem się na brzuch, a potem uniosłem

lekko i wypiąłem w jego stronę.

Uklęknął przy mnie na łóżku i nachylił się. Pocałował moje pośladki, jeden, drugi, potem

ugryzł je delikatnie i lekko klepnął, jak to miał w zwyczaju – nie za mocno, ot tak, „na pobudzenie”, jak to mawiał.

Poczułem jego śliski język w rowku, jak przesuwa się po całej jego długości, a potem

delikatnie wsuwa do szparki.

Kiedyś myślałem, że lizanie odbytu jest obrzydliwe. Ale potem Michał pokazał mi, co

można przy tym czuć.

Od razu zmieniłem zdanie.

-         Oszzz, kurwa – jęknąłem, waląc pięścią w materac i mocniej się wypinając.- Ja pierdolę, jak dobrze...

-         Chcesz, żebym cię zerżnął?- wymruczał Michał, wkładając naśliniony palec do mojego odbytu.

-         Tak...

-         Poproś mnie.

-         Proszę...

-         O co prosisz? Jak na polskim, pełnym zdaniem!

-         Proszę, zerżnij mnie – jęknąłem.

-         Z przyjemnością – zaśmiał się Michał.

Tej nocy naprawdę nie bawiliśmy się w bycie delikatnym. Nie było drugiego i trzeciego

palca, nie było oliwki, czy innego nawilżającego gówna. Tylko ślina i dwudziestocentymetrowy penis Michała, nabijający się we mnie.

Kiedy zaczął się poruszać, a jego kolczyki przesuwały się po moich ściankach, musiałem

zacisnąć zęby i pięści na poduszce. Nie bolało, po prostu było zajebiście dobrze. Sam ruszałem biodrami, zachęcając go, żeby ruszał się mocniej, szybciej.

Długo nie musiałem dawać mu znaków.

Jestem pewien, że sąsiedzi słyszeli nas przez ścianę, ale ze względu na reputację Michała,

żaden nigdy nie zgłosił skargi.

-         Lubisz go w sobie mieć, co?- zapytał Michał, uderzając mnie lekko w pośladek.- Lubisz, jak cię tak posuwam?

-         A ty lubisz gadać takie głupie teksty jak w porno, które oglądasz?- wydyszałem.

-         Rajcuje mnie to – roześmiał się Michał, nachylając nade mną.- Ale nie bardziej, niż ty.

Albo to mój odbyt tak pulsował, albo penis Michała – nie miałem pojęcia, ale było mi tak

zajebiście dobrze, że za bardzo mnie to nie interesowało. Czułem, że w końcu mnie ktoś wypełnił, ktoś, kto się na tym zna i wie, czego potrzebuje facet na dole.

-         Dochodzę – wychrypiał Michał.- Co ty ze mną, kurwa, robisz?

Poczułem jego dłoń na moim penisie. Zaczął przesuwać nią po nim energicznie, chociaż

było to zbędne – od samych ruchów jego bioder zbliżałem się do końca.

Doszedł jako pierwszy, spuszczając się we mnie obficie. Ja zaraz po nim, tryskając

spermą na pościel. Jeszcze przez chwilę zostaliśmy w tej pozycji, zadyszani i spełnieni, a potem Michał wysunął się powoli i wstał.

-         Chcesz zostać na noc?- zapytał.

-         Taa...-mruknąłem.- Mogę pierwszy wziąć prysznic?

-         No jasne. Wiesz, gdzie co jest. Ja idę dokończyć kolację.

Usiadłem na łóżku i popatrzyłem na niego, jak zupełnie nago idzie przez salon do kuchni. Oblizałem się lekko i już miałem wstać i udać się do łazienki, kiedy usłyszałem wibracje

mojego telefonu.

Przykucnąłem przy moich spodniach i wziąłem komórkę do ręki.

Sms był od Emila.

Przeczytałem właśnie „Ostatnie życzenie”. Faktycznie, świetne! Do zobaczenia jutro w pracy, mama upiekła ciastka, przyniosę Ci trochę :)

Uśmiechnąłem się, wzdychając cicho. Przygryzłem lekko wargę. Zaczęły mnie gryźć

wyrzuty sumienia, dlatego postanowiłem nie odpisywać.

-         Artur?- Michał zerknął do sypialni.

-         Co?

-         Pytałem, czy chcesz coś do picia?

-         Nie, dzięki – mruknąłem, chowając komórkę do kieszeni.

Zignorowałem baczne spojrzenie Michała i poszedłem do łazienki. Od razu wskoczyłem

pod prysznic i odkręciłem gorącą wodę.

To idiotyczne, uprawiać przygodny seks i być w otwartym związku, jednocześnie będąc

na zabój zakochanym w koledze z pracy. Ale chyba nie mogłem nic na to poradzić, skoro tak bardzo brakowało mi odwagi, by wyznać moje uczucia. Wolałem cierpieć w milczeniu i dusić w sobie emocje, niż zaryzykować utratę tej miłości...

Zwróciłem twarz ku strumieniowi gorącej wody, przesuwając dłońmi po włosach.

Przechyliłem lekko głowę, by poczuć kłujące krople wody na moim zmęczonym karku i

ociężałych ramionach. Przez chwilę stałem tak w bezruchu, wgapiając się niewidzącym wzrokiem w kafelki na ścianie.

Drgnąłem lekko, kiedy nagle poczułem na plecach ciepłą dłoń.

-         Przestraszyłem cię?- zapytał Michał z uśmiechem.

Westchnąłem tylko cicho, nie odpowiadając mu. Patrzyłem, jak sięga ręką po żel, a potem

wylewa sporą jego ilość na swoją dłoń. Odłożył butelkę, złączył dłonie, rozsmarował na nich żel, a potem delikatnie położył na moich ramionach. Zaczął je delikatnie masować, okrężnymi ruchami, pieszcząc również kark. Zjechał niżej, do łopatek, a potem dalej, wzdłuż kręgosłupa, masował delikatnie obolałe mięśnie.

Oparłem się o jego tors, odwracając głowę, by mógł mnie pocałować. Przesunął dłonie na

mój brzuch, łaskotał mnie i drażnił pępek. Cmoknąłem na niego z uśmiechem, trącając tyłkiem jego podbrzusze. Poczułem jego usta na moim karku.

Nie protestowałem, kiedy zaczął we mnie wchodzić.

Widać i on był dzisiaj niedopieszczony. Ale właśnie po to byliśmy tu dla siebie

nawzajem. By zaspokoić swoje potrzeby, nie tylko te łóżkowe, ale też te związane z towarzystwem – ludzie to w końcu zwierzęta stadne. A ja i Michał lubiliśmy swoje towarzystwo.

Oparłem się o zimne kafelki, rozstawiając nogi, i wypiąłem się w jego kierunku. Michał

westchnął głośno, ruszając się powoli, jakby z namysłem. Obiema dłońmi trzymał moje pośladki, poszerzał je, by mieć lepsze dojście do odbytu.

-         Postaraj się nie spuszczać we mnie – mruknąłem.- Dopiero co pozbyłem się wcześniejszej spermy...

-         Jasne – westchnął Michał, nie przerywając swojego zajęcia.

Przygryzłem wargę, kiedy tak mocno pchnął biodrami, że musiałem przesunąć stopę i

zaprzeć się nią, by nie wlecieć na ścianę.

Michał przytulił mnie od tyłu, dłonią przesuwając po moim penisie. Poruszał się wolno,

ale mocno, z siłą i natarczywością. Lubiłem tę bliskość, lubiłem czuć na plecach ciepło bijące z drugiego ciała.

Lubiłem uprawiać seks na stojąco. Nawet jeśli nogi trochę mi drżały.

Byłem już zaspokojony, więc nie odczuwałem tak wielkich doznań, jak poprzednio. Było

mi dobrze, czułem dreszcze przyjemności, ale zrobiłem się senny. Bądź co bądź, trochę wypiłem, no i było już grubo po trzeciej...

-         Jutro idę pracy – wymruczałem, opierając policzek o kafelki.

-         Już kończę – mruknął Michał.

Odwróciłem lekko głowę i patrzyłem kątem oka na jego przystojną twarz. Patrzył w

skupieniu na swojego penisa, wsuwającego się i wysuwającego z mojego odbytu. Po chwili zmarszczył lekko brwi – w tej prawej miał kolczyk – a potem przyspieszył, wyjął nagle ze mnie swojego członka i zwalił sobie do końca, tryskając na moje pośladki. Spływająca po nas woda od razu zmyła jego spermę.

Michał odwrócił mnie do siebie i, chwytając lekko za podbródek, uniósł go lekko i

pocałował mnie. Długo i czule, tak, jak zawsze lubiłem po takim seksie. Poruszał dłonią wzdłuż mojego penisa. Oplotłem jego szyję ramionami i poddałem mu się całkowicie.

Sperma trysnęła na jego brzuch, a ja przygryzłem mocno wargi i przytuliłem się do niego. Objął mnie i cmoknął lekko w policzek.

-         Nie mam siły iść do łóżka – mruknąłem.- Jestem taki śpiący...

-         Spoko – powiedział Michał.- Nie ma problemu, mogę cię zanieść.

-         A potem nabijać się ze mnie, że jestem księżniczką? Weź spierdalaj.

Roześmiał się głośno, całując mnie w czoło.

-         No to za rączkę – powiedział.- Tylko najpierw się wytrzyj, nie mam zamiaru spać w mokrym łóżku.

Spojrzałem w jego roześmiane oczy, a potem wywróciłem swoimi. Odepchnąłem go

lekko od siebie, przeszedłem obok, klepiąc go w tyłek, a potem porwałem ręcznik i przeszedłem do pokoju.

Zdążyłem się wytrzeć i założyć czystą bieliznę i koszulkę – oczywiście, wszystko to

Michała – a potem zwaliłem się na łóżko i, patrząc spod przymrużonych powiek na wychodzącego z łazienki Michała, zasnąłem.

***

-         Myślałem o tym, żeby przefarbować włosy na zielono.

Emil zakrztusił się herbatą, którą właśnie pił, kilka jej kropel wylądowało na leżących na

jego biurku papierach. Chłopak zaczerpnął głośno powietrza i spojrzał na mnie ze łzami w oczach.

-         Nie wiedziałem, że aż tak cię to wzruszy...- mruknąłem, kręcąc się na krześle obrotowym.

-         Uhm...jesteś pewien, że to dobry pomysł?- zapytał Emil, odkładając kubek i sięgając po chusteczki.

-         Dlaczego miałby być zły?

-         No bo...wiesz, będziesz się strasznie rzucał w oczy. Ludzie będą cię obgadywać na ulicy!

-         Bo jestem stary i będę miał zielone włosy?

-         No. Znaczy nie!- powiedział szybko, patrząc na mnie przerażony.- Nie to miałem na myśli, Arturze! Chodziło mi o to, no...że będziesz przykuwał dużą uwagę i będziesz wzbudzał wiele plotek na swój temat...

-         Plotki na mój temat to akurat zbytnio mnie nie interesują – westchnąłem.

-         A skąd w ogóle ten pomysł?

-         Tak jakoś, chciałem zaszaleć.- Posłałem Emilowi lekki uśmieszek, a ten odpowiedział mi tym samym.

-         Myślę jednak, że na razie powinieneś się z tym wstrzymać i dobrze to przemyśleć – powiedział.- Choć, naprawdę, ja osobiście uważam, że obecnie w tych włosach jest ci ładnie.

Obecne „te włosy” to tylko lekko nastroszona brązowa fryzura – zupełnie przeciętna,

zupełnie nijaka, zupełnie bezosobowa i bez charakteru. Może i faktycznie do mnie pasowała, zresztą sam ją lubiłem, ale obiecałem sobie, że dopóki nie zbiorę tyle odwagi, ile potrzebowałem do wyznania miłości Emilowi, będę próbował w życiu coraz to nowszych rzeczy.

No właśnie. Na chwilę obecną zapowiadało się więc w moim życiu sporo zmian, bo jakoś

nie kwapiłem się szczególnie do postąpienia tego, jakże ważnego, kroku. Poza tym, przypuszczałem, że jest już na to za późno.

Kiedy Emil zaczął pracować w tej samej bibliotece, co ja, początkowo byłem dla niego

oschły, a nawet wręcz niemiły. Nie próbowałem mu pomóc, kiedy czegoś nie umiał, nie odpowiadałem na pytania, kiedy czegoś nie wiedział. Ignorowałem go i byłem chamski. Ale koniec końców, widząc z jaką pasją czyta książki w czasie przerw, patrząc na jego uroczy uśmiech i wkurwiająco słodki charakter, po prostu się zakochałem.

Jak to mawia mój młodszy brat, wpadłem w fazę „moe”, czyli cholernego zauroczenia i

zakochania się w zaletach, wadach, wyglądzie i w ogóle całej osobowości Emila.

Leon i te jego głupie, chińskie bajki...

-         Oh, właśnie...- Emil przygryzł wargę i spojrzał na mnie niepewnie.- Będę mógł dzisiaj wyjść trochę wcześniej?

-         Trochę wcześniej?- powtórzyłem.

-         Mój przyjaciel Jerzy zaprosił mnie dziś do teatru. Poznałeś go ostatnio, kojarzysz może...?

-         Ta, wiem który – westchnąłem.

No właśnie. Jerzy. Kiedy tylko pojawia się w bibliotece, Emil cały promienieje ze

szczęścia, aż wypieków na twarzy dostaje. Nie jestem idiotą, wiem, co się święci. Kiedy przedstawił mi Jerzego, od razu rozpoznałem w nim swojego, bardziej zaskoczyło mnie to, że udało mu się wyrwać Emila.

Teraz moje szanse na odwzajemnienie uczucia wynosiły mniej niż IQ niemowlaka.

Wiedziałem o tym, ale i tak nie mogłem przestać czuć tego, co czułem. Emil wciąż był dla mnie obiektem westchnień, rozmyślań i w ogóle facetem, z którym chciałbym pobyć dłużej niż rok.

Ale on też najwyraźniej miał taką osobę. I na pewno nie byłem nią ja.

-         Jasne – mruknąłem w odpowiedzi na jego pytanie.- Na co idziecie?

-         Na „Krawca” – odparł z uśmiechem Emil.

-         Gejowsko – mruknąłem, uśmiechając się pod nosem.

-         J-ja tam nie mam nic do h-homoseksualistów – wyjąkał Emil, rumieniąc się uroczo.

-         Ta, ja też nie. Sam jestem gejem.

Oh...

No świetnie.

Przełknąłem ślinę i westchnąłem ciężko nad moim marnym życiem największego w

świecie idioty. Serio, tylko ja miałem taki zajebisty talent, żeby spierdolić sobie życie na zawsze. No debil ze mnie, jak nic.

-         Ja...ehm...

Spojrzałem na Emila dość chłodno. Moje spojrzenie miało sugerować, żeby lepiej nie

komentować tego, co przed chwilą powiedziałem, ale on i tak odchrząknął cicho i uśmiechnął się słabo.

-         Mogłeś mi mówić od razu – szepnął, rozglądając się wokół, czy aby nikt może nie słyszał nas.

-         Mhm – mruknąłem.- No tak, przecież to cholernie łatwe, ot tak przyznać się do tego, że lubię dostawać w dupę.

Jeszcze lepiej. Właśnie się przyznałem, że jestem tym „na dole”.

-         T-to nie jest nic złego!- Emil uderzył pięścią w biurko, a ja ledwie powstrzymałem się od parsknięcia śmiechem. Powinienem dodać, że mam zapędy masochistyczne?

Może lepiej nie...

-         Cóż, skoro tak mówisz – westchnąłem.- Cieszę się, że przyjąłeś to nader spokojnie.

-         Ah, bo...bo widzisz, ja...ehm...s-skoro jesteśmy już przy takich, no wiesz...wyznaniach...- Znów rozejrzał się szybko wokół.- No więc ja...ja też.

Nie śmiej się, Arturze McDebilu. Tylko się nie śmiej. Zachowaj powagę, bo przecież

mówicie o poważnych sprawach, prawda? Nieważne, w jaki sposób, ale tak właśnie jest.

-         Rozumiem.- Chciałem to „powiedzieć” ale wyszło raczej na pisknięcie.- Ależ ten...świat mały... – Nie ma to jak pleść trzy po trzy...

-         Prawda?- Emil odetchnął z wyraźną ulgą i uśmiechnął się sympatycznie, poprawiając swoje wielkie bryle na nosie.- Szczerze mówiąc, chciałem ci się do tego przyznać już od jakiegoś czasu... Ale no...nie miałem odwagi.

Pokiwałem głową, modląc się, by nie pochwalił mi się teraz, że Jerzy to jego...

-         Jerzy jest moim chłopakiem.

...

Dziękuję, Boże, jak zawsze słuchasz moich modlitw. Nawet ich nie muszę dokańczać.

Naprawdę, dziękuję.

-         Nie...spodziewałem się – bąknąłem.- Dlatego tak często tutaj wpada.

-         No jakoś tak...eh, przywiązał się chyba.- Emil roześmiał się wesoło.- Oh, rany! To już ta godzina! Będę się zbierał, Arturze, dzięki za wszystko! Cieszę się, że...no, sam wiesz!- znów się roześmiał, a potem spakował swoje rzeczy i zniknął w pokoiku obok, gdzie znajdowało się nasze prywatne „zaplecze”.

Zatrzasnąłem książkę, wiedząc dobrze, że nie będę mógł się więcej na niej skupić.

Odrzuciłem ją z westchnieniem i przetarłem twarz. Czułem się co najmniej jak 90-letni staruszek z reumatyzmem.

-         Cześć, Arczi!- usłyszałem znajomy głos dochodzący od strony wejścia do biblioteki.

Spojrzałem ze znudzeniem na przybyłego gościa: był to mój młodszy brat, Leon, o którym

nie tak dawno rozmyślałem. Jak zawsze promiennie uśmiechnięty i w dobrym humorze, jego miodowe oczy aż iskrzyły radością, nawet jego włosy koloru słomy zdawały się tańczyć jakiś dziki taniec na jego głowie.

-         Nie czesałeś się?- mruknąłem na powitanie, podpierając podbródek dłonią i gapiąc się, jak podchodzi do mojego biurka.

Zarumienił się lekko, dotykając odruchowo swoich włosów.

-         Wiatr wieje!- powiedział, jakby to mnie obwiniał za nieład na głowie.- Po za tym, nie przyszedłem tutaj po to, żeby ci się podobać!

-         Jasne, bo w zoologicznym pewnie już byłeś?

Leon zrobił się tak czerwony na twarzy, że zacząłem zastanawiać się, czy przypadkiem się

nie dusi. Oczywiście, tylko go drażniłem z tym sklepem zoologicznym. Mojemu bratu udzieliła się moja orientacja seksualna i aktualnie wzdychał do jednego z pracowników zoologicznego.

-         A gdzie jest TWÓJ ukochany?- warknął cicho, nieco naburmuszony.

Westchnąłem cicho.

-         Ma randkę z chłopakiem – mruknąłem.

Leon zamrugał kilka razy, patrząc na mnie niepewnie.

-         Znaczy...?

-         Znaczy, że powiedział mi przed chwilą, że jest gejem – powiedziałem cicho.- A wcześniej ja mu powiedziałem.

-         Oh, Boże – szepnął Leon, natychmiast się nade mną nachylając i patrząc na mnie wyczekująco.- Wyznałeś mu swoje uczucia?!

-         Nie, na szczęście nie zdążyłem...Weź się odsuń – odepchnąłem lekko jego czoło i machnąłem lekceważąco dłonią.- Przeżyję. Może kiedyś zerwie z tym swoim Jerzym i będę miał okazję go chociaż pocieszyć.

-         Nie możesz tak myśleć, przecież równie dobrze to się może stać za 20 lat!- szepnął konspiracyjnie Leon.- Powinieneś poszukać szczęścia gdzie indziej.

-         Ty mi mówisz?- zapytałem, unosząc jedną brew.

Znów się zarumienił. Kiedy to robił, wyglądał naprawdę uroczo, jak pięciolatek z

wypiekami na pulchnych policzkach, którego pamiętałem i pamiętać będę do końca życia. Chyba właśnie za te rumieńce go kochałem.

-         No, to po co przylazłeś?- Zmieniłem temat, zanim zdążył się obrazić.

-         Uh...mama do mnie dzwoniła – mruknął.- Zaprasza nas na kolacje.

-         „Nas”, znaczy ciebie i tę dziewuszkę, z którą mieszkasz, tak?- zapytałem, oglądając swoje paznokcie.- Mają nadzieję, że zmieniłeś upodobania?

-         Nie, zapraszają NAS, czyli mnie i ciebie. Wygląda na to, że chcą się z nami pogodzić...

-         Gówno mnie to obchodzi – powiedziałem, ziewając.- Najpierw wyrzucają mnie z domu, a teraz okazują dobre serduszka i chcą znów mieć wpływ na moje życie? Nie, dziękuję. Jestem już dużym chłopcem i prowadzę się samodzielnie. No ale powiedz, co im na to odpowiedziałeś?

-         Że porozmawiam z tobą – odparł Leon, trącając palcem długopisy w stojaczku.- I, jeśli ty się zgodzisz, to ja też przyjdę.

-         Jesteś zdecydowanie bardziej chętny, żeby tam iść, niż ja – zauważyłem, znów unosząc brew.- Nie mam zamiaru cię hamować, jeśli chcesz się z nimi pogodzić, to zrób to.

-         Znaczy, wiesz...- Leon westchnął ciężko.- Strasznie nam się naprzykrzali, kiedy napuszczali na nas policję i...

-         To na MNIE napuszczali policję – sprecyzowałem.- Bo pozwoliłem ci mieszkać u mnie, a byłeś niepełnoletni. Na ich miejscu też bym się trochę wkurzył.

-         Żałujesz?

-         Jasne, że nie – powiedziałem, opierając się wygodnie o oparcie krzesła.- Jesteś wolnym człowiekiem, miałeś prawo decydować o tym, czy wolisz chodzić za rączkę z dziewczynkami, czy z chłopcami. Jakbyś tam został, zrobiliby ci pranie mózgu. Choć fakt faktem, że niektóre twoje spektakularne ucieczki wykraczały poza granice normalności.

-         Sami się o to prosili! Jak można nie akceptować własnego syna?- burknął Leon, biorąc się pod boki i posyłając złe spojrzenie najbliższemu regałowi.- W dodatku pierworodnego! To normalne, że jako twój brat brałem twoją stronę, a nie ich! To się nazywa braterska solidarność!

-         Takie życie.- Wzruszyłem ramionami.- W każdym bądź razie, moja odpowiedź brzmi: nie. Ty sam musisz podjąć decyzje. Rozważ wszelkie za i przeciw, konie końców jesteś na studiach, dodatkowa kasa ci się przyda, a w ramach odszkodowania za wyrządzone krzywdy na podłożu psychicznym, mógłbyś wyciągnąć od nich trochę kieszonkowego.

-         Taa, już mi proponowali, ale odmówiłem – westchnął Leon.- No dobra, zastanowię się. Chociaż mógłbym zrobić im na złość i przyprowadzić ze sobą Dawida.

-         Dawida?- parsknąłem.- Proszę cię.

-         No co?- Leon uśmiechnął się lekko.- To mój przyjaciel, jestem pewien, że gdybym go poprosił, mógłby udawać mojego chłopaka!

-         A potem rodzice spotkaliby go w towarzystwie jego dziewczyny i zrobiliby mu awanturę.- Pokręciłem głową.- Leoś, zastanów się nad tym poważnie. Zniszczyłbyś mu tym życie.

-         Eh, no niby tak – westchnął mój brat, wywracając oczami.- Albo wymyślę, jak dokuczyć im w inny sposób, albo po prostu odmówię.

-         Bądź grzecznym chłopcem i nie psoć za dużo – powiedziałem, znów ziewając.- Wpadniesz do mnie w weekend na nockę? Ściągnąłem parę dobrych horrorów.

-         Jasne!- Leon uśmiechnął się promiennie.- No to ja będę spadał, a ty napisz mi jeszcze eskę, o której mam wpaść, albo zadzwoń do mnie.

-         Spoko. Zadzwonię jutro.

-         Ah, właśnie. Idę dziś wieczorem do centrum handlowego, bo o 21:00 robią tę wielkie promocję na kurtki zimowe! Ludzi pewnie będzie mnóstwo, ale rzadko nadarza się taka okazja. Nie chciałbyś iść ze mną, bo Justyna idzie do kina?

-         Sorry, już umówiłem się z Michałem na wieczór.

-         No trudno, w takim razie pójdę sam. No to papa, Arczi! Pozdrów ode mnie Michasia i Emila!

-         Jasne, narka.- Pomachałem mu na pożegnanie, a kiedy tylko wyszedł, z westchnieniem oparłem się czołem o blat biurka.

Na nic nie miałem siły.

-         I believe it's meant to be, darling~ I watch when you are sleeping, you belong with me~!

-         Michał, proszę cię – westchnąłem, bawiąc się kieliszkiem do wina.- Głos masz zajebisty, ale jeśli chcesz już coś śpiewać, to nie to...

Leżałem na jego łóżku, w samych bokserkach, po udanym seksie pełnym wrażeń,

popijając czerwone wino, które kupiłem po drodze i dołując się nad swoim nędznym życiem. Michał z kolei, zadowolony, że pozbył się tego i owego na koniec stresującego dnia, przeglądał Facebooka, leżąc na brzuchu z nogami na poduszce, a głową przy moich stopach.

-         Zagrać ci na gitarze?- zapytał, klikając „lubię to” pod zdjęciem jakieś laski w bikini.

-         Aż tak romantyczny być nie musisz – mruknąłem, siadając na łóżku i dolewając sobie wina.- Co myślisz o tym, żebym przefarbował się na zielono?

-         Ładnie ci w tych włosach.

-         Chuj mnie to, chcę zielone – westchnąłem, kładąc się tak, jak on, i zaglądając w ekran.- Co to za szmata?

-         Ma na imię Michalina – powiedział, uśmiechając się do mnie.- To moja nowa koleżanka. Zazdrosny?

-         Nie.- Uniosłem jedną brew, patrząc krytycznie na ohydny tatuaż na jej ręce, który z dumą prezentowała na zdjęciu.- Ale jeśli będziesz ją ruchał, a potem do ciebie przyjdę, to porządnie się wykąp.

-         Jasne.- Michał roześmiał się.- Zauważyłem jednak, że coraz mniej kręcą mnie dziewczyny. Chyba jednak jestem gejem.

-         I dobrze – westchnąłem, dmuchając mu w ucho.- Dziewczyny są puste, obrażalskie i zdecydowanie zbyt głośne. Po za tym, zawsze miałem wrażenie, że tylko udają takie cnotki, a potem zachowują się, jakby doskonale zdawały sobie sprawę z tego, że dla zaliczenia ich facet jest gotów zrobić wszystko. No i cholernie kuszą, w dodatku myślą, że są przez to fajne...

-         Hmm...Filozofia Artura.- Michał pokiwał powoli głową, dalej przeglądając stronę główną.- Ale o jedno mogę rozpocząć dyskusję: o kuszenie.

-         Co, nie mam racji?

-         Masz. Ale przecież faceci również to robią. Na przykład ty.

-         Ja?- Uniosłem brew pytająco.

-         Nie pamiętasz już, jak stałeś w salonie i tańczyłeś przede mną, kręcąc tyłkiem?- Michał odwrócił do mnie głowę i pocałował mnie lekko.- Patrzyłeś na mnie z góry, odsuwałeś się, kiedy chciałem cię do siebie przyciągnąć i dalej kręciłeś tyłkiem, w dodatku wyginając się kociak. To była czysta prowokacja – wymruczał.- Po za tym, tyle razy wypinasz się do mnie, kiedy masz ochotę na seks, a nie chcesz tego powiedzieć wprost...

Im więcej mówił, tym szerzej się uśmiechałem, aż na sam koniec parsknąłem śmiechem.

-         Wydaje ci się, skarbie, ty po prostu często masz ochotę dobrać się do mojej dupy.

-         Owszem.- Michał uśmiechnął się zadziornie.- Ale nie zmienia to faktu, że lubisz mnie kusić. Jesteś moją osobistą kocimiętką.

-         Ty też mnie kusisz, więc jest remis!

-         Ah, tak?- Michał znów zaczął przeglądać posty. Nie przeszkadzało mi to, wiedziałem, że i tak skupia pełną uwagę na rozmowie.- A w jaki sposób?

-         Noo, na przykład chodząc po mieszkaniu tak ubrany.- Przesunąłem znacząco spojrzeniem po jego spodniach dresowych i nagim torsie. Michał parsknął śmiechem.

-         Masz mniej na sobie, niż ja – powiedział, ciągnąc gumkę moich bokserek i puszczając lekko.

-         Nie mówię o dzisiaj!- oparłem głowę o dłoń, odwracając się do niego bokiem.- Chociaż, kiedy przyszedłem, miałeś na sobie dokładnie to samo. Świeciłeś tą swoją gołą klatą, kusiłeś mnie!

-         Hmm, lubisz moją klatę?- wymruczał, patrząc na mnie kątem oka i uśmiechając się.

Przygryzłem wargę, starając się powstrzymać uśmiech. Ciężko było.

-         Lubię...

-         Podoba ci się?

-         Może...trochę – zachichotałem, upijając łyk wina.

-         A mnie się wydaje, że bardzo ją lubisz.- Michał zamknął laptopa i odłożył go na podłogę. Przysunął się do mnie, podpierając głowę ręką i obejmując mnie drugą. Pocałowaliśmy się, leniwie poruszając wargami.

-         Smakujesz winem i spermą – westchnął mi w usta.- Kiepskie połączenie, ale i tak mi smakujesz.

Przerwałem na moment, by odłożyć na ziemię kieliszek, a potem ułożyłem się wygodnie i

objąłem ramionami szyję Michała. Długo się całowaliśmy, namiętnie i jednocześnie tak pieszczotliwie, jakbyśmy na powrót stali się smarkaczami przeżywającymi swój pierwszy raz.

-         Co muszę zrobić, żeby przekonać cię do pozostawienia swoich włosów w spokoju?- wymruczał Michał, przerywając pocałunek.

-         Możesz namówić Emila, żeby zapomniał o Jerzym i zwrócił uwagę na swojego przystojnego kolegę z pracy...- powiedziałem z uśmiechem.

Michał zmarszczył brwi, jakby niezadowolony.

-         Wtedy przestaniesz do mnie przychodzić.

-         Niby dlaczego?- zdziwiłem się.- Przecież jesteśmy przyjaciółmi.

-         Miałem na myśli, że przestaniemy się kochać.

-         Kochać?- parsknąłem.- To, co wyprawiamy, na pewno nie można nazwać „kochaniem”.

-         To co? Wolisz „pieprzenie”, „ruchanie” i „rżnięcie”? Przecież mam prawo od czasu do czasu nazwać to jakoś ładniej.

-         Jak wolisz.- Wzruszyłem ramionami.- W każdym razie, może przestaniemy się „kochać”, ale przecież to nie znaczy, że przestaniemy się widywać.

-         Ale właśnie po to głównie się widujemy. Przychodzisz do mnie zawsze, kiedy masz ochotę na seks, a nie ot tak, jak do zwykłego przyjaciela.

-         Przychodzę do ciebie, żeby spędzić miło czas! Nie myl tego z towarzystwem męskiej dziwki.

Michał uśmiechnął się drwiąco, unosząc na moment brwi, a potem podrapał się po głowie,

nic nie odpowiadając.

-         Co jest?- zapytałem, kiedy Michał zaczął gapić się w jakiś punkt ponad moim ramieniem.

-         Nic.

-         Oh, daj spokój, nienawidzę tego słowa.- Wywróciłem oczami.- Co jest, Michał? No mów!

-         Ja pierdolę, przecież mówię, że nic!- Michał spojrzał na mnie rozzłoszczony.- Mówię po prostu prawdę, przychodzisz do mnie tylko po to, żeby się ruchać, a teraz mi mówisz, że nadal będziemy się widywać, jeśli będziesz z Emilem? O ile z nim będziesz, oczywiście, bo się na to jakoś nie zanosi.

-         O co ci, kurwa, chodzi?- zapytałem.- Przecież umowa była jasna, tak? Związek bez zobowiązań, uczuć i innych gówien, tylko sam seks, i każda strona jest zadowolona. A teraz nagle przeszkadza ci to, że chcę być z kimś innym na poważnie? Sam mówiłeś, że lubisz przygodni seks, i że nie przeszkadza ci, że kogoś kocham. To, że przestaniesz się ze mną ruchać nie znaczy, że nie będziesz już ruchał nikogo innego.

-         Nie rozśmieszaj mnie, przecież to oczywiste, że nigdy nie będziesz z Emilem!- Michał spojrzał na mnie jak na kretyna.- Nie rozumiem więc, dlaczego robisz sobie takie idiotyczne nadzieje i wciąż o nim myślisz?

Pokiwałem wolno głową, czując narastającą złość.

-         Świetnie, kurwa – wycedziłem, siadając na łóżku. Przeczesałem dłońmi włosy i poszukałem wzrokiem moich ciuchów.- Skoro tak bardzo przeszkadza ci to, że tu przychodzę, to mogę przestać.

Michał nie odpowiedział mi. Ubrałem się, naciągając ciuchy byle jak i zerknąłem na

niego. Leżał na plecach, gapiąc się znudzonym wzrokiem na sufit. Oczywiście...

-         Masz zamiar coś powiedzieć?- warknąłem, zabierając ze stolika nocnego komórkę.

-         Nie.

-         Aha. Nie no, po prostu świetnie. Zachowujesz się jak typowa, obrażalska kobieta, wiesz? Mało tego, powiedziałbym, że jak nastoletnia gówniara! Nie potrafisz zrozumieć moich uczuć, bo sam nie jesteś zakochany, wolisz ruchać każdego na prawo i lewo, pozbyć się uczuć. Może pogadamy, kiedy w końcu kogoś pokochasz. O ILE kogoś pokochasz.

-         Wypierdalaj stąd – wycedził Michał, zrywając się z łóżka.- Nie chcę cię tu więcej widzieć.

-         Wedle życzenia, wasza wysokość – prychnąłem, po czym wyszedłem z sypialni i przeszedłem na korytarz. Ubrałem kurtkę i buty, a potem krzyknąłem na pożegnanie:- Pierdol się, skarbie!

Zatrzasnąłem za sobą drzwi i zbiegłem po schodach na dół. Wypadłem na mroźne

powietrze i odetchnąłem nim pełną piersią.

Co za skurwiel. Nie dość, że byłem zdołowany sytuacją z Emilem, to jeszcze musiał mi

dołożyć, twierdząc, że moje uczucia są bezsensowne. Przecież on sam zaproponował mi otwarty związek! Nic, prócz seksu, nie miało nas łączyć, a jeśli któreś z nas chciałoby to przerwać, to mieliśmy po prostu to zrobić, a nie wyskakiwać z jakimiś awanturami!

Kurwa. Wyglądało na to, że na podsumowanie tego dnia będę mógł powiedzieć tylko dwa

słowa.

Ja pierdolę...

Następny rozdział