Iiihaa, prrr prrr! ... czyli moja chora wyobraźnia powraca xD - ATTACK ON HORSES !

Na początek mam do Was prośbę...

NIE CZYTAJCIE TEGO XD

Informacja dla krejzoli: jeśli chcecie, czytajcie, ale nie odpowiadam za stan Waszego umysłu po przeczytaniu tego xD

Historia zaczęła się od problemu Jeana jako konia...xD Moja przyjaciółka narysowała dla mnie Jeana i Marco jako konie, rysunek tak piękny, że teraz jest na moim pulpicie xD
Otóż, przy okazji prosiła mnie o jakieś opowiadanie, najlepiej właśnie Jean x Marco...

No i to CHORE COŚ, co we mnie siedzi, niespodziewanie się odezwało i napisałam to "urocze" Jean x Marco, które macie poniżej ( nie uznaję tego za opowiadanie, tylko...krótki tekścik w sumie, więc nie będzie go w zakładkach xD )


Ze specjalną dedykacją właśnie dla tej mojej ukochanej przyjaciółki, wiernej czytelniczki i największej fanki moich prac - Weroniki ♥♥♥


Tytuł: Jean z dzikiej doliny

-          Jean! Jean!- krzyczałem, biegnąc ku niemu.

Jean zatrzymał się, jakby zaskoczony i odwrócił się, patrząc na mnie. Uśmiechnąłem się w

myślach, widząc, że zajada się jabłkiem. No tak, cały on – jabłkożerca!

-          Oh, Marco!- powiedział, kiedy już się do niego zbliżyłem.- Właśnie szedłem do twojego boksu.

-          Ah tak?- Stuknęliśmy się łbami na powitanie.

-          Masz ochotę na jabłko?- zapytał, przysuwając się bliżej.

-          Ah! C-co ty robisz?!

-          No jedz!

Poczułem rumieńce na policzkach. Przełknąłem nerwowo ślinę i ugryzłem drugą połowę

owocu. Dla Jeana to chyba było normalne, bo odwrócił się i zaczął iść w stronę naszej stajni. Przełknąłem przekąskę i pokłusowałem za nim.

-          Co dziś będziemy robić?- zapytałem.

-          To, co lubię najbardziej!- zarżał Jean, a ja poczułem, że mój łeb płonie żywym ogniem.

-          T-to znaczy...?- zacząłem niepewnie, zatrzymując się i kopiąc kopytem dziurę w ziemi.- Że...to...co wczoraj?

Jean odwrócił się do mnie z poważną miną, a potem uśmiechnął się lekko.

-          Właśnie to miałem na myśli, Marco. Chodź. Stajnia jest pusta. Chcesz to zrobić w twoim boksie, czy w moim?

-          Ah...w twoim!- zdecydowałem.

10 minut później...

-          Ah! Jean! Nie tak mocno!- jęknąłem, kiedy po raz kolejny musiałem zaprzeć się o ścianę jego boksu.

-          Wybacz...nie mogę się powstrzymać...- wysapał Jean i zrobił kolejny ruch.

-          Ah! Jean!

-          Przepraszam! Naprawdę, to jest ciężkie, kiedy musimy to robić w takim ciasnym boksie...

-          Jesteś za blisko...- jęknąłem.- Jeszcze trochę i nie będę mógł oddychać! Ah! Nie rób tego tak z zaskoczenia!

-          Przecież widzisz, co robię! To nie było z zaskoczenia!

-          Dla mnie było! Akurat nie zwracałem uwagi na twoje...

-          Dobrze, dobrze, przepraszam, to teraz uważaj, bo robię to znowu...

-          Eh...

-          Rany, Marco, uwielbiam to z tobą robić...oh!...jesteś w tym taki dobry...

Jean po raz kolejny chwycił w zęby siano i wyrzucił je wysoko w górę. Moim zadaniem

było złapać go jak najwięcej – to była nasza ulubiona zabawa.

-          Dobrze ci idzie, Marco!

-          Jestem już zmęczony – wysapałem, potrząsając łbem.- Kończmy już!

-          Oh...no dobrze...

Jean ostatni raz wyrzucił siano, a ja złapałem go w zęby, stając dęba.

Zacząłem je żuć, bo zdążyłem trochę zgłodnieć. Jean uśmiechnął się, zadowolony, przybliżył do mnie, i patrząc mi w oczy, nachylił się lekko, biorąc w zęby wystające z mojego pyska siano. Pozwoliłem mu na to, trącając go łbem.

Teraz znów stykaliśmy się łbami, żując siano i patrząc sobie w oczy. Kolejny, wspaniały

dzień.

Tak...no więc, ekhem xD 

TAK, WIEM, JESTEM CHORA NA UMYŚLE! XD 

Ale nie mogłam się powstrzymać, dla mojej przyjaciółki zrobię wszystko, a chciałam ją zaskoczyć...wierzcie, udało mi się xD

A oto i jej rysunek, to właśnie ona wymyśliła "Attack on horses" ♥

Zapraszam na jej fanpage: Subsidio