Mające się ku końcowi...

Powiem Wam, że trochę zaczyna mnie denerwować ten blogspot... Fatalnie się na nim strony robi

(opowiadania robię na stronach, nie zaś w postach); wklejanie tekstu to katorga. Poprawianie czcionki na kursywę albo pogrubienie to jeszcze pikuś, da się znieść, ale po opublikowaniu każde opowiadanie traci akapity (czy raczej zmniejszają się do miniaturowych) i cały tekst zlewa się w jedno... To wygląda przerażająco ;_;

Na wattpadzie też nie mam jako takiej swobody w działaniu i działa mi to na nerwy... Może zacznę publikować moje prace w .pdf i będziecie je sobie ściągać xD Przynajmniej zachowają się akapity i wszystko co związane z majstrowaniem przy czcionce -.-

No dobra, kochani! Nie wiem, czy wspominałam o tym w którymkolwiek poście dotyczącym "Na wieki wieków", ale pragnę zaznaczyć, że jest to TYLKO opowiadanie, i że zawarta w nim treść w żaden sposób nie jest powiązana z moimi osobistymi wierzeniami, wobec czego, jeżeli uraziłam kogoś (zwłaszcza osoby religijne!), wiedzcie, iż było to niezamierzone.

To przedostatni rozdział "Na wieki wieków", także szykujcie się na finał c: Powinien być jeszcze w tym tygodniu!



9. Ósme