Ciszę raz po raz przerywały stłumione kobiece jęki i krzyki. Od czasu do czasu wśród ścian głucho rozbrzmiewało echo radosnego śmiechu, któremu towarzyszył nieokreślony odgłos. Stojąca pod drzwiami zatrwożona Yuuki, drżała delikatnie. Zapukać? A może poczekać, aż skończy? Ale przecież czytelnicy czekają... Nie powinni długo zwlekać z publikacją, obiecała, że jeśli będą grzeczni, tego dnia dostaną nowy rozdział...
Byli bardzo grzeczni.
Ściskając w dłoni plik kartek, dziewczyna uniosła ostrożnie drżącą dłoń. Przełknęła głośno ślinę, zamknęła oczy, mocno zaciskając powieki... po czym zapukała kilka razy. Cofnęła się pospiesznie o krok, uważnie nasłuchując odgłosów zza drzwi.
Usłyszała dźwięk odkładanej ręcznej piły na metalowy stół. Po chwili rozległy się ciche kroki, aż w końcu drzwi uchyliły się, skrzypiąc przeraźliwie, a na tle skąpanego w półmroku magazynu pojawiła się blada twarz o jednym oku czerwonym, drugim zaś żółtym.
- Yuuki - powiedział Akashi powoli, wbijając w nią świdrujące spojrzenie.- Powiedziałem ci, że masz mi nie przerywać zabaw. Jestem zajęty.
- Wybacz, A-Akashi - wyjąkała Yuuki, trzęsąc się coraz bardziej.- A-ale... ale czytelnicy...
- Jacy czytelnicy?- wycedził Seijuurou.
- No... no nasi - jęknęła bezradnie dziewczyna, patrząc na niego znacząco.
- Co z nimi nie tak? Ktoś przestał czytać? Zapisałaś wszystkie nicki? Którego brakuje na liście obserwatorów?
- Uhm... n-nie, to nie o to chodzi... Dzisiaj to ty miałeś zapowiedzieć w poście nowy rozdział "Cierni"... No wiesz, Święty Akashi i te sprawy...
- A byli grzeczni?
- Tak.- Yuuki skwapliwie pokiwała głową.- Dostaliśmy mnóstwo paczek z głowami, nerkami, płucami, z sercami i wątrobami, są też pudełeczka z paznokciami i oczami, językami... Shin-chan jest zachwycony, otwiera właśnie wszystkie prezenty, a oczy mu świecą jak znicze...!
Akashi przyglądał się przez chwilę swojej współpracownicy. Westchnął ciężko, spoglądając tęsknie na leżącą na stole kobietę o płomiennorudych włosach. Przygryzł wargę w zastanowieniu, znów westchnął ciężko, wywrócił nieznacznie oczami, po czym wyszedł z magazynu na korytarz, zamykając za sobą drzwi. Ściągnął zakrwawione rękawice, odrzucając je na podłogę.
- Pokaż mi to - rozkazał, sięgając po trzymane w dłoniach Yuuki papiery. Dziewczyna natychmiast mu je podała, a ten prześledził wzrokiem tekst.- Ah, to ta scena... o, i jeszcze ta... I ta też?- Uśmiechnął się nostalgicznie.- No dobrze, zaraz się tym zajmę. A ty wejdź do magazynu i naostrz mi piłę, bo trochę się stępiła.
- Dobrze, Akashi!
- Aha, i potrzebuję nowej zabawki. Teraz blondynki. Lubię blondynki...
- Oczywiście, Akashi, natychmiast idę jej dla ciebie poszukać!
- I zrób mi herbatę.- Seijuurou odprawił ją machnięciem dłoni, a kiedy ta odeszła w pośpiechu, westchnął ciężko.- Wolałbym kawę, ale znając twoje zdolności w kuchni, smakowałaby jak szambo...
***
Witajcie, moi drodzy, tutaj Akashi Seijuurou. Yuuki poprosiła mnie, bym dzisiaj to Ja zapowiedział dla Was najnowszy rozdział opowiadania "Ciernie", z racji tego, że zbliżają się święta. Jak dobrze wiecie, Yuuki jest w trakcie pisania dla Was świątecznego opowiadania, ale prawdopodobnie z nim nie zdąży - jednak nie przejmujcie się, ponieważ dołożę wszelkich starań, by 24 grudnia na blogu pojawił się świąteczny rozdział "Cierni".
Tak, będzie taki.
I będzie krwawy, ponieważ dobrze wiem, jak bardzo za tym tęsknicie.
Tymczasem zapraszam Was do przeczytania nowego rozdziału, w którym zastaniecie moją oraz Tetsuyi randkę, której spodziewaliście się w poprzednim rozdziale. Ja tymczasem wracam do moich obowiązków.
Pozdrawiam Was wszystkich serdecznie i do zobaczenia w rozdziale :-)
Ciernie
